Bezoek Buchenwald, vrijdag 27 mei

Buchenwald.

De toegangsweg naar Buchenwald boven op de heuvel. Het uitzicht naar het dal was prachtig. De kampgevangenen zullen daar weinig van hebben kunnen genieten.

Prikkeldraad.

Het crematorium.

De gedenkplaat op het kampterrein.

De toegangspoort.

Schoenen van de gevangenen. Grote schoenen maar ook veel kinderschoentjes. Omdat kinderen in de kampen weinig waarde hadden was de levensverwachting dan ook heel kort voor ze.

Ilse Koch, de echtgenote van de kampcommandant heeft levenslange gevangenisstraf tegen zich horen uitspreken. Zij was onder de gevangenen gevreesd voor haar misdragingen. Zij pleegde in de gevangenis zelfmoord.

Vrijdag 27 mei.

Al vroeg vertrokken richting Weimar. Na een vlotte reis parkeerden we omstreeks 09.30 uur de auto in een parkeergarage in het centrum.

Na een lekker kopje koffie hebben we nog wat rondgewandeld in het centrum.

Daarna zijn we naar het concentratiekamp Buchenwald gereden. We hebben er ruim drie uur lang rond gewandeld.

Ik had al veel gelezen en op bijvoorbeeld de TV gezien. Als je daar echter rondloopt en het crematorium ziet waar zo vele slachtoffers ....letterlijk opgeruimd....zijn, de stapels schoenen schoenen ziet liggen met daar tussen de schoenen van hele kleine kinderen, gaan je gedachten toch uit naar je eigen kinderen en kleinkind.

In het stukje wat ik schrijf zal ik niet uitwijden over wat we er gezien hebben. Voor geïnteresseerden is genoeg te vinden in een bibliotheek of internet.

Wat opviel waren de vele Duitse schoolklassen met met leerlingen op middelbaar niveau. Velen waren zichtbaar aangeslagen door wat zij daar te horen en te zien kregen. Daarnaast waren er heel veel Duitsers en toch ook wel wat Nederlanders.

Hopelijk zal het nooit meer gebeuren.