Leipzig

Anneke op het stationnetje van de tram waarmee we iedere dag naar het centrum van Leipzig reden.

Een van de twee identieke hoofdingangen van het Hauptbahnhof van de Duitse spoorwegen. Het bijna 300 meter brede station werd in 1915 geopend en is nog steeds een van de grootste stations voor personenvervoer ter wereld. Het is tegenwoordig een populaire trekpleister in Leipzig. Ook wij hebben er een paar uurtjes doorgebracht. Ik bij de oude locomotieven en Anneke in een Quiltwinkeltje maar natuurlijk ook bij de andere winkeltjes en eetzaakjes zijn we geweest.

Een van de perrons van het station wordt gebruikt om oude locomotieven te laten zien. Het is een soort openbaar museum waar veel mensen even een blik komen werpen op de stoere krachtpatsers uit het verleden.

Honderden winkeltjes zijn in de enorme stationshal te vinden.

Het enorme station van Leipzig. Het is een kopstation waar 24 sporen met perrons naast elkaar zijn gelegen. Het is ongeveer 300 meter breed en het is altijd een komen en gaan van de vele treinen welke er komen. De stalen boogconstructies welke de perrons overkappen zijn 45 meter breed.

Op een gigantische witte muur is dit kunstwerk gemaakt. Mooi of niet, het is in ieder geval kleurrijk en beter dan een stuk grijze muur waar je alleen maar somber van wordt.

In het centrum van de stad staan 7 bouwkranen in een enorme bouwput. Midden in de bouwput staat nog een oude muur omhoog. Hij zal waarschijnlijk worden ingepast in de nieuwbouw.

Het Goethe standbeeld voor het witte gebouw van de Alte Handelsborse uit 1687. In het gebouw werden bijeenkomsten voor Leipziger kooplieden georganiseerd. Onder andere vond op de eerste verdieping de financiële handel plaats. Tegenwoordig wordt het gebouw gebruikt voor culturele doeleinden.

Het Oude Raadhuis aan de Markt, het hart van de stad. Aan de voorkant is een prachtige arcade met vele mooie winkeltjes. In het gebouw is het Stadtgeschichliche Museum gevestigd.

De Thomaskerk uit 1212, met aan de voet van de kerk een plantsoen met veel groen waar bij mooi weer velen zich verpozen in de schaduw van de bomen. De kerk is beroemd geworden omdat op Pinkstermaandag in 1539, Maarten Luther in Sachsen de reformatie invoerde. Nog bekender is de kerk omdat Johann Sebastiaan Bach van 1723 tot 1750 organist, koordirigent en musiekdirecteur van de stad Leipzig was. Wereldberoemd is ook het Thomanerkoor wat wekelijks op vrijdagavond om 18.00 uur, een optreden verzorgd waar publiek vrijelijk naar binnen kan om te genieten van de prachtige stemmen en orgelmuziek.

Het interieur van de Thomaskerk.

Sinds zijn 200ste sterfdag in 1950 is onder deze grafsteen Bach bijgezet in de Thomaskerk. Het is voor vele Bach liefhebbers een soort bedeplaats geworden.

Het Bachmonument wat in 1908 aan de zijkant van de Thomaskerk is geplaatst en onthuld. Drommen mensen komen naar het beeld en laten zich met de beroemde musicus op de foto vereeuwigen.

Het orgel van de Nikolaikerk. Het is de grootste en oudste kerk van de stad en werd in 1165 ingewijd. In deze kerk liet Johann Sebastiaan Bach in 1723 horen wat hij in zijn mars had toen hij in Leipzig als cantor en muziekdirecteur solliciteerde. Hier werden in het zelfde jaar zijn passieconcerten en het Weinachtsoratorium voor het eerst opgevoerd met het Thomanerkoor. De kerk heeft echter ook bekendheid gekregen als plaats waar in 1982 de zgn vredesgebeden zijn begonnen. Zij groeiden in 1989 uit tot grote demonstraties, eerst in de stad Leipzig, maar vervolgens in de gehele DDR. Zo ontkiemde in de Nikolaikerk het vreedzame protest wat uiteindelijk het einde van de DDR inluidde.

De koepel van de kerk met een prachtige schildering.

Het prachtige plafon met aan het einde het altaar van de Nikolaikerk.

Het indrukwekkende interieur van de Nikolaikerk.

Een van de ingangen van de Madlerpassage. Op de voorgrond twee beelden welke scenes uit de Faust van Goethe uitbeelden. In de in de passage gelegen Auerbachs Keller heeft Goethe als jong student menig uurtje doorgebracht.

Anneke op zoek naar een leuk presentje in de Madlerpassage. Het is een van de mooiste passages van Leipzig. De meeste winkels behoren bij de luxere klasse. Zo heb ik er een horloge gezien van 35 000 euro.

Donderdag 19 mei.

Na het ontbijt met de tram richting Hauptbahnhof in het centrum van de stad. Het is het grootste kopstation van Europa met 24 stations. Een ervan wordt gebruikt om oude locomotieven ten toon te stellen.

Het station is voorzien van heel veel winkeltjes verdeeld over twee verdiepingen.

We zijn daarna het centrum ingewandeld waarbij we de volgende bezienswaardigheden hebben bezocht.

* Een enorme bouwput waar 7 bouwkranen door elkaar heen draaien. Er wordt enorm veel gebouw en gerenoveerd. Veel prachtige gebouwen staan daardoor in de steigers. In het midden van de bouwput staat een muur welke stevig wordt ondersteunt. Ik neem aan dat hij verwerkt wordt in de nieuwbouw die er komt.

* Het oude raadhuis wat nu onder andere wordt gebruikt als museum.

* De Thomaskirche waar J.'S. Bach meer dan 25 jaar kantor is geweest. Hij is in deze kerk begraven wat aangegeven wordt met een grafsteen. Morgen gaan we naar een orgelconcert in de kerk.

* De Nikolaikirche werd bekend van de maandagavond gebedsdiensten waar gebeden werd voor meer vrijheid en democratie. Na de gebedsdiensten ging men de straat op om te demonstreren. Het eindigde uiteindelijk met een demonstratie op 6 november 1989 waar ruim 500 000 mensen aan deel namen. Drie dagen later viel de muur in Berlijn.

Tussendoor hebben we natuurlijk lekker geshopt. Genoten hebben we van de vele passages die de stad rijk is. Ze zijn van gewoon tot zeer luxe waar bijvoorbeeld horloges te koop lagen van € 35 000.-- en je voor een colbertje minstens € 1000.-- moet neertellen.

Omstreeks 15.00 uur werden we verrast door een plotseling zeer snel opkomende onweersbui welke vergezeld ging met erg veel wind. Parasols en ander los staand meubilair vloog over straat achternagezeten door het personeel.

Wij konden een goed heenkomen vinden in een groot warenhuis waar wij hebben genoten van een drankje en Piet van heerlijk gebak.

Na een uurtje scheen de zon weer en konden we verder.

Omstreeks 18.00 uur waren we weer terug in ons hotel waarna we heerlijk zijn gaan eten in hetzelfde bistrootje( wij noemen dat een dorpskroeg) waar we gisteravond gegeten hebben. Anneke probeerde wat ijs te scoren in de bistro maar dat was wel een heel heftige vraag voor ze, dus helaas. Maar in de supermarkt onder ons hotel konden we het kopen werd ons verteld. Voor we naar onze kamer gingen liep Anneke nog even de supermarkt in. Ze kwam er even later niet uit met een paar klontjes maar met een zak van twee kilo.

Wat een zege die koelbox!