Bezoek Soest, zaterdag 28 mei.

Deze prachtige plaatjes zie je in Sauerland. Een veld prachtige klaprozen in een zacht glooiend landschap.

Sauerland.

Het prachtige Sauerland in de omgeving van Soest.

Vakwerkhuizen in het centrum van Soest.

De crypte onder de Patroklikirche.

Het altaar in de Patroklikirche.

Een modern glas in loodraam in de St. Patroklikirche.

Deze haan kraait je in ieder geval niet wakker.

Een fontein met muzikanten.

Een prachtig altaarstuk in de Petrikirche.

De kansel in de St Petrikirche.

Een prachtig uithangbord.

Het gezellige centrum.

Een restaurant met een heel groot wijnvat naast de deur. Makkelijk als je veel mensen over de vloer denkt te krijgen.

De toegangdeur van de St. Maria zur Wiese kirche. In de volksmond wordt de kerk Wiesenkirche genoemd. Wat opvalt in de kerk zijn de enorme hoge glas in lood ramen.

Een prachtig altaarstuk.

Een glas in loodraam in de Wiesenkirche. Zij vallen op door hun enorme hoogte.

Zaterdag 28 mei.

Na het ontbijt zijn we in de auto gestapt en naar de stad Soest gereden, zo'n 50 km ten noorden van Andreasberg. Het was een rit door een prachtig landschap. Prachtige vergezichten wisselden zich af met donkere boswegen. Rechte wegen wisselden zich af met stukken waar in de haarspeldbochten flink gestuurd moest worden.

Zo nu en dan kwamen we door kleine dorpjes waar maar weinig te beleven is voor wat betreft drukte en dergelijke maar ze zien er daardoor wellicht juist aantrekkelijker uit.

In Soest aangekomen vonden we een parkeerplaats in het centrum.

Het gezicht van de stad met zijn middeleeuws karakter, wordt sterk bepaald door de 600 monumentale panden in het historische oude centrum. Een groot deel daarvan zijn vakwerkhuizen.

Er was markt en dat zorgde voor een gezellige drukte. We hebben ook de markt bekeken maar veel van onze gading was daar niet te halen.

We zijn daarna naar de St. Patrokli kerk en de St. Petri kerk gaan bekijken. De kerken zijn in de oorlog flink beschadigd door bombardementen. Gelukkig zijn ze er in geslaagd de kerken weer zoveel mogelijk in hun oude staat terug te brengen. Wat we niet helemaal begrepen was het feit dat de twee kerken direct naast elkaar stonden.

Daarna zijn we wat gaan shoppen. Anneke vond in een handwerkwinkel een aantal dingen waar ze heel blij mee was. Het zijn dingen welke te gebruiken zijn bij het Quilten dus dat stemt Anneke al snel blij.

In het centrum zijn heel veel winkeltjes te vinden. Ook de grotere zaken zoals C&A en Saturn en enkele grote Duitse zaken waren vertegenwoordigd.

Ook de horeca is in voldoende mate aanwezig. In een van de zaken hebben we heerlijk geluncht.

Daarna zijn we de Wiesenkerk nog gaan bezichtigen. Een indrukwekkende kerk waarin vooral de hoge glas in loodramen opvielen.

Daarna weer terug naar de auto. Op de weg terug naar het hotel hebben we nog getankt en wat boodschappen gehaald welke in Duitsland aantrekkelijker te koop zijn dan bij ons.

Bezoek Buchenwald, vrijdag 27 mei

Buchenwald.

De toegangsweg naar Buchenwald boven op de heuvel. Het uitzicht naar het dal was prachtig. De kampgevangenen zullen daar weinig van hebben kunnen genieten.

Prikkeldraad.

Het crematorium.

De gedenkplaat op het kampterrein.

De toegangspoort.

Schoenen van de gevangenen. Grote schoenen maar ook veel kinderschoentjes. Omdat kinderen in de kampen weinig waarde hadden was de levensverwachting dan ook heel kort voor ze.

Ilse Koch, de echtgenote van de kampcommandant heeft levenslange gevangenisstraf tegen zich horen uitspreken. Zij was onder de gevangenen gevreesd voor haar misdragingen. Zij pleegde in de gevangenis zelfmoord.

Vrijdag 27 mei.

Al vroeg vertrokken richting Weimar. Na een vlotte reis parkeerden we omstreeks 09.30 uur de auto in een parkeergarage in het centrum.

Na een lekker kopje koffie hebben we nog wat rondgewandeld in het centrum.

Daarna zijn we naar het concentratiekamp Buchenwald gereden. We hebben er ruim drie uur lang rond gewandeld.

Ik had al veel gelezen en op bijvoorbeeld de TV gezien. Als je daar echter rondloopt en het crematorium ziet waar zo vele slachtoffers ....letterlijk opgeruimd....zijn, de stapels schoenen schoenen ziet liggen met daar tussen de schoenen van hele kleine kinderen, gaan je gedachten toch uit naar je eigen kinderen en kleinkind.

In het stukje wat ik schrijf zal ik niet uitwijden over wat we er gezien hebben. Voor geïnteresseerden is genoeg te vinden in een bibliotheek of internet.

Wat opviel waren de vele Duitse schoolklassen met met leerlingen op middelbaar niveau. Velen waren zichtbaar aangeslagen door wat zij daar te horen en te zien kregen. Daarnaast waren er heel veel Duitsers en toch ook wel wat Nederlanders.

Hopelijk zal het nooit meer gebeuren.

Bezoek Gorlitz op de grens van Polen.

De rivier de Neisse is de grens tussen Duitsland en Polen. Het is echter ook de fysieke scheidslijn in deze stad die aan de Poolse kant Zgorzelec heet en aan de Duitse kant Gorlitz. De EEG heeft er gelukkig voor gezorgd dat men zich nu vrijelijk van het Duitse deel naar het Poolse kan verplaatsen zonder dat je wordt opgehouden door een grens.

Om de grijze toren aan de Poolse kant wat op te fleuren heeft men er een kunstwerk opgeschilderd.

Anneke op de grens tussen Duitsland en Polen.

De Atstadtbrucke verbind Gorlitz met het links op de foto gelegen Poolse deel van de stad genaamd Zgorzelec.

Gods mooiste huis aan de rivier de Neisse, zo werd de Evangelische Stadskerk St Peter en Paul genoemd. Deze kerk, in de volksmond Peterskerk genoemd, is die naam zeker waard. Het interieur ziet er prachtig uit zorgt ervoor dat je met veel eerbied door dit Godshuis loopt.

Het enige glas in loodraam wat in de kerk aanwezig is.

Orgel punkt 12. Het wereldberoemde Sonnenorgel van Eugenio Casparini.

Het mooie bewerkte plafond met koperen kroonluchters.

De gietvorm van een van de grote torenklokken.

Het middenpad met kansel en aan het einde het altaar.

De kansel in de Peterskerk.

De schitterende klokken op de raadhuistoren.

Het Raadhuis met de prachtige toren.

Een pronkstuk in de Dreifaltigkeitskirche is het altaar van de Barbarakapelle met de Goldenen Maria.

De Dreifaltigkeitskirche met hoofdaltaar.

Het doopvont.

De evangelische Dreifaltigkeitskirche met prachtige slanke toren .

De Reichenbacher Turm gezien vanaf de Obermarkt.

De Dickem Turm op de Marienplatz in Gorlitz.

Donderdag 26 mei.

Vandaag staat de stad Gorlitz op de rol om te gaan bezoeken. De stad ligt aan de rivier de Neisse welke ook gelijk de grens vormt met Polen. We zijn omstreeks 08.30 uur bij het hotel vertrokken want het is een rit van ruim 160 km.

Gelukkig konden we goed opschieten en omstreeks 10.30 uur arriveerden we in Gorlitz.

Het Poolse deel van de stad heet Zgorzelec en daar wilden we eerst gaan kijken en wat rondwandelen.

Voor we de brug over konden rijden richting Polen werden we gecontroleerd door de Duitse politie. Na controle van de papieren vroeg ik of we nog ergens rekening mee moesten houden in Polen. De politieman die ons hielp vertelde dat we probleemloos Polen binnen konden rijden maar dat we wel goed op onze prachtige nieuwe auto moesten letten. Het zijn gewilde auto's om gestolen te worden.

Na hem bedankt te hebben reden we de Poolse stad binnen. Helaas was zowel bij Anneke als bij mij de lol ar aardig af om hier te gaan shoppen e.d., en al helemaal om onze auto alleen achter te laten.

We besloten het bezoek aan Polen naar te laten voor wat het was en zijn na een klein rondje weer terug gereden naar Gorlitz.

Daar vonden we al snel een plaatsje in een parkeergarage.

We zijn daarna gelijk begonnen om de stad te gaan verkennen.

De stad is de 2e Wereldoorlog redelijk ongeschonden doorgekomen. De DDR tijd heeft er echter wel voor gezorgd dat de stad in onderhoud er niet op veruit is gegaan. Ook hier veel grijze plekken met huizen die hier en daar op instorten staan. Ook staan er heel veel fabrieken troosteloos bij. Heel veel is gesloten na de omwenteling omdat de spullen die gemaakt werden niet meer van deze tijd waren.

Gelukkig is het grootste deel van de gebouwen en woningen wel opgeknapt. We hebben er lekker rond gewandeld en hebben er twee mooie kerken bezocht. De Vrouwenkerk en ..........en Paul kathedraal.

De eerste ziet er erg gebruikt uit. Dat is natuurlijk een goed teken voor de kerkgemeenschap maar een opknapbeurt zo het geheel toch wel goed doen. De andere kerk is wel gerenoveerd. Hij ziet er prachtig verzorgd uit herbergt veel kostbare beelden, een prachtige kansel en een prachtig orgel.

Anneke heeft ook nog twee kleine vaasjes gekocht welke in Polen worden gemaakt.

Daarna weer 160 km terug naar ons hotel.

Bezoek Sachsiche Sweiz, woensdag 25 mei.

Liefelijk heuvellandschap in de Sachsiche Sweiz.

Het fort van Konigstein.

In Konigstein moest op veel plaatsen nog veel renovatie werkzaamheden worden verricht.

Het stad Konigstein.

Beeld boven een kansel in de kerk.

Kunst op een muur. Dit soort afbeeldingen werden veel in de DDR gebruikt.

Ruig middengebergte werd afgewisseld door zacht glooiende heuvels.

Beeldengroepje op een fontein in Freiburg.

Ook hier zijn veel gebouwen rijkelijk versierd met ornamenten en beelden.

Beeldje in de kerk van Freiburg.

Een fontein in Freiburg.

Woensdag 25 mei.

Vandaag stond de Sachsiche Sweiz op het programma. Het staat bekend om zijn prachtige natuur, kastelen, uitkijkpunten en dromerige dorpjes.

We zijn onze tour begonnen in het stadje Pirna, net onder Dresden. Vandaar via prachtige provinciale wegen naar Konigstein, Geising, Glashutte, Dippoldiswalde naar Freiburg. De wegen worden omzoomd door prachtige bossen, zo nu en dan afgewisseld door open stukken met prachtige vergezichten.

De prijzen in de eetgelegenheden liggen er nog een stuk lager dan in de grote steden waar we zijn geweest.

We hebben bijvoorbeeld gegeten in een klein dorpje waar we voor een simpel lunchgerechtje met een paar wijntjes en een halve liter donker bier nog geen 10 euro kwijt waren.

Wel zijn de herstelwerkzaamheden ver achter gebleven bij die in de stad. Op veel plaatsen zijn nog duidelijk de sporen van DDR heilstaat aanwezig. Voor weinig worden grote huizen aangeboden. Helaas zal het opknappen het geheel toch niet erg goedkoop laten zijn.

Wat hier en daar dramatisch slecht is zijn de toestand van de wegen.

Grote gaten waar je echt omheen moet slalommen worden afgewisseld door stukken waar al tien keer getracht is de gaten op te vullen met asfalt. De wegen lijken daardoor alleen te bestaan uit drempels welke schots en scheef op het wegdek zijn gelegd.

In Freiburg hebben we een wat langere stop gemaakt. Met man en macht wordt er daar gewerkt aan de renovatie van het stadje. Helaas lijkt het dan wel of er grote delen alleen maar uit bouwputten bestaan.

De mensen zijn er zeer vriendelijk en voorkomend. Ook dat is een stuk verbeterd ten opzichte van zo'n 15 jaar terug toen we ook in de voormalige DDR zijn geweest. Ook is de bevolking gemakkelijker leren omgaan met dat stuk geschiedenis. Je ziet nu dat in diverse plaatsen openlijk en eerlijk daarmee wordt omgegaan. Hier en daar worden in museums uit de doeken gedaan hoe het systeem heeft kunnen bestaan.

Als ik het nu bekijkt vraag ik mij af hoe ik zelf zou hebben gehandeld. ?????....!!!!!.

Onderweg hebben we Serge, onze jongste zoon nog aan de lijn gehad. Hij heeft waarschijnlijk een fistel aan zijn lip. Vandaag was hij bij de huisarts die stuurde hem door naar de tandarts. Die verwees hem naar de kaakchirurg in het ziekenhuis waar morgen heen moet om te zien wat ze er aan gaan doen.

Het liefst had je nu thuis geweest om hem bij te staan en te helpen, zeker op dit moment.

Gelukkig heeft hij zijn broer en schoonzus waar hij bij aan kan kloppen. Op een sms'jes wat we naar Yuri stuurden kregen we direct een berichtje terug dat hij met Serge zou contacten.

Morgen, als hij naar het ziekenhuis is geweest, horen we meer.

Best spannend!