Van Scharendijke naar Spijkenisse.

SPIJKENISSE  -  Weer thuis.

 

Zaterdag 19 augustus worden we weer wakker in de haven van Scharendijke. Na de boel ingepakt te hebben gaan we richting Numansdorp. De auto heeft onze afwezigheid goed overleefd en brengt ons snel bij onze kleinzoon.

 

Lucas kijkt ons toch wel even onderzoekend aan als we hem gedag zeggen. Maar snel is hij weer als vanouds, vriendelijk, goedlachs en innemend. Hij laat zien hoe goed hij al alleen kan zitten en ook in veel andere dingen is hij duidelijk vooruit gegaan in de weken dat we weg zijn geweest.

 

Ook met Jolanda en Yuri gaat het goed. Jolanda heeft helaas wel het vooruitzicht dat ze naar de kaakchirurg toe moet. Ze heeft al lang last en uiteindelijk moet dat er voor gaan zorgen dat ze van de pijn verlost wordt.

 

Serge komt ook langs, hij is druk bezig om zich in te werken als torenkraanmachinist.

 

Aan het eind van de middag rijden we naar Spijkenisse. De tuin ligt er prachtig bij, met dank aan onze tuinvrouw Cok, binnen is er natuurlijk weinig veranderd. Het zal weer wennen worden thuis.

 

We maken alweer plannen voor een reisje naar Antwerpen in het najaar en gaan weer snel plannen maken voor de reis in 2007.

 

 

Door zijn "crew" wordt De Admiraal naar zijn boot geroeid.

Ja een echte Admiraal laat zich natuurlijk roeien. Norman doet hier zijn

best in Yarmouth.

Natuurlijk heeft hij als een echte gentleman eerst de dames naar de wal

geroeid. Niet dat deze aan lager wal geraakt waren...

Zij gingen even shoppen in het kleine maar erg leuke Yarmouth.

Bijna thuis.

SCHARENDIJKE  -  Op motor en zeil naar onze thuishaven gevaren. Komen in donker aan in Scharendijke.

 

Op vrijdag 18 augustus omstreeks 07.00 uur vertrokken we uit Duinkerken. De wind kwam uit de goede hoek. Om wat extra snelheid te krijgen hebben we de motor bij laten staan en ook de stroom hielp ons nog wat in de goede richting.

 

Toen we ter hoogte van Walcheren waren zette de wind goed door. Via de Kustwacht werd een waarschuwing doorgegeven van 6 bft. Na een dubbel rif te hebben gestoken en de fok een stukje opgerold te hebben bleven we toch goed snelheid houden en was het leven aan boord comfortabel.

 

Het schutten bij de Roompot ging redelijk snel en ook de brug bij de Zeelandbrug ging open toen we aankwamen. Omstreeks 20.00 uur arriveerden we bij de Grevelingensluis welke zijn deuren openden toen we aankwamen.

 

Rond 22.00 uur meerden we in het donker af in onze box in Scharendijke. We hadden de ruim 90 mijl snel afgelegd. We hebben daarna de meeste spullen opgeruimd waarna we snel te kooi zijn gegaan.

 

De Summerwind van Norman.

Het bijbootje is belangrijk als je aan een mooring ligt.

Van Fecamp richting Duinkerken.

FECAMP NAAR DUINKERKEN – Onverwacht namen we afscheid van Govert en Marleen richting huis.

 

Van Govert en Marleen hebben we toch wel verdrietig afscheid genomen. We hadden heel andere plannen op ons programma staan, we zouden nog naar de kanaaleilanden en Zuid- Engeland varen maar door omstandigheden besloten we naar huis te gaan.

Het was een veel tekorte maar gezellige ontmoeting. Het deed ons weer terugdenken aan de vele jaren dat we samen met ze vele tochten hebben gemaakt naar Engeland en Frankrijk. Juist nu we alle tijd hadden om met ze rond te varen kon het niet doorgaan. Wellicht kan dat toch nog een keer in de komende tijd.

Zij vertrokken richting Cherbourg en wij richting Boulogne of verder.

 

Omdat de wind niet erg krachtig was hebben we ons aan het motorzeilen overgegeven. Met de stuurautomaat bij werd het een redelijk ontspannen tocht tot aan Calais. De duisternis begon in te vallen en wij zagen rondom ons heen dat de lucht zich begon te vullen met weerlicht. In het begin nog redelijk op afstand maar wij werden steeds verder ingesloten door de oprukkende onweersbuien. Ook begon het te regenen wat het zicht ook bemoeilijkte. Maar met Anneke achter de radar en de kaarplotter bij, vonden we steeds ruim op tijd de boeien. Toen we nog ongeveer acht mijl van Duinkerken verwijderd waren werden we toch nog vrij plotseling overvallen door hevige stortbuien en onweer om ons heen. Niet veel donder maar wel heel veel weerlicht om ons heen. Steeds werd de zee onwerkelijk verlicht. Op sommige momenten was er zoveel weerlicht aanwezig dat we alle boeien en de aanwezige scheepvaart duidelijk konden waarnemen.

Er kwam ook steeds meer wind tijdens de hevige regenval.

 

Via de sms (tegenwoordig “het” communicatiemiddel tussen de zeilers onderling) vernamen wij dat Govert uitgeweken was naar Le Havre.

 

Ons besluit om in een keer door te varen naar Nederland kwam, met de nabijheid van de marina’s in Duinkerken, erg onder druk te staan. Ik vind het nooit plezierig om met onweer te varen en nu met dit hevige onweer was ik ook de aangever om de haven binnen te lopen. Anneke was het gelukkig met mij eens en omstreeks 0.30 uur liepen we het havenkanaal binnen. 

 

Na nog een drankje gingen wij omstreeks 2.00 uur te kooi. Om 6.00 uur ging de wekker alweer en om 7.00 uur alle hens aan dek! Een en ander was nodig om met het tij mee richting Nederland te kunnen varen.

 

Deze Hollandse band zagen wij in Frankrijk echt fantastisch!

Wat je ook tegen komt op zee.

Op verjaardag Serge naar Fecamp.

FECAMP  -  Serge jarig. Na oversteek weer in Frankrijk. Zien in Fecamp Govert en Marleen.

 

Omstreeks 06.00 uur vertrokken we op 15 augustus (de verjaardag van Serge) uit Brighton. Het werd een overtocht met geen wind, en weinig wind en veel wind. Ook het weer veranderde van grijs en somber in Engeland tot zonnig aan de Franse kant van het Kanaal.

 

Aan het eind van de middag werden we opgewacht door Govert en Marleen op de ponton in de Marina van Fecamp. Nadat zij onze landvasten hadden aangepakt en de boot vast lag gezellig wat gedronken. Het was leuk om ze weer op de boot te ontmoeten. Vele jaren hebben we, gezamenlijk met onze kinderen, met ze opgetrokken naar diverse bestemmingen in Engeland en Frankrijk. Het lag in de bedoeling met ze verder te varen richting Kanaaleilanden en zuid Engeland.

 

Omdat Marleen jarig was geweest weren we uitgenodigd voor een etentje. We hebben gezellig in een leuk restaurantje onder de maaltijd wat zitten bijpraten. Daarna weer terug aan boord en na nog een drankje snel te kooi.

 

De volgende dag samen met Govert wat aan onze boten geklust. Marleen en Anneke zijn het stadje in geweest om inkopen te doen. De avondmaaltijd hebben we daarna bij ons aan boord genuttigd. Aan het eind van de maaltijd kregen we weer een telefoontje uit Nederland. Het bleek dat alles toch niet zo goed was afgelopen als dat we hadden gehoopt.

 

We besloten na nog een telefoontje naar Nederland, om terug te varen, richting huis.

 

 

Van een aardige Engelse buurman kregen verse makrelen.

Zouden het Engelse Soroptimisten zijn?

Gezellig een dagje uit : very exciting!!

In Brighton kwamen we dit mooie koppel tegen.

Wat nu?

BRIGHTON  -  Weten niet goed wat we gaan doen.

 

 

Het is donderdag 10 augustus en liggen al weer voor de derde dag in Brighton nadat we hals over kop zijn vertrokken uit Dartmouth. We hadden daar normaal nog een week doorgebracht maar door omstandigheden vonden wij het beter om richting Holland te varen.

 

Toen we in Brighton lagen werd de druk om snel in Holland te zijn wat minder en wilden daarna alsnog wat langer blijven zeilen.

 

Govert en Marleen van de Milja waren vertrokken voor een trip in de richting van Frankrijk of Engeland en we zouden het leuk vinden om nog een paar weken met ze op te trekken. Zij hadden aangegeven, dat ook leuk te vinden. Toen ze in Duinkerken lagen werd de wind echter zo hard dat even naar Brigthon varen er niet voor ze inzat. Het ziet er naar uit dat de wind de komende dagen ook hard blijft waaien en ook nog uit de verkeerde hoek om naar deze kant te varen.

 

Ook voor gebieden waar we naar toe zouden kunnen varen wordt morgen een wind 5 tot 6 bft. opgegeven met mogelijk flinke buien. Dat is eigenlijk ook niet wat we willen. We zullen dus maar afwachten tot de weergoden ons beter gezind zijn. Ook Suzan en Hans die hier in de buurt varen schuilen ergens op een rivier in de buurt van Wight om bij beter weer over te gaan steken naar Frankrijk. Hans en Esse, waar we verleden jaar 14 dagen verwaaid mee hebben gelegen in Rendsburg, liggen ergens in Frankrijk en hebben het daar erg naar hun zin. Jammer dat we ze nog niet hebben kunnen ontmoeten. Dat is met varen zo, afspraken zijn er bijna niet te maken. Zeilen is ”iets” anders dan autorijden, dan zeg je: “we zien elkaar om b.v. 10.00uur daar en daar”. Met zeilen is er niet eens de dag of soms zelfs de week te bepalen!

 

We zijn langs de boulevard gaan wandelen naar het centrum van Brighton. Vroeger gingen we met “kinderen” met het treintje. Dat rijdt dezelfde route, het oudste elektrische treintje van de wereld uit 1882. In Brighton hebben we o.a. een bezoek gebracht aan de St. Paul een mooie kerk welke erg verscholen ligt. Ook nog even in een overvol Internetcafé, met geen enkele privacy, wat gemaild. Je zat haast op schoot van je buur-Internetter. Het was ook een “belhuis” dus jullie raden het sfeertje wel.

Met de overbekende rode dubbeldekker zijn we weer naar de jachthaven gebracht.

Via de sms kregen we bericht dat Govert en Marleen deze kant op kwamen. Gezellig!

 

Maandag 14 aug. Gisteravond kwam ik erachter dat mijn telefoon niet meer opgeladen kan worden, dus weer naar Brighton en via via kwamen we terecht bij “the King off GSM”.

Vanmiddag kan ik ophalen en na 15 pond betaald te hebben, hoop ik dat hij het weer doet.Weer een smsje van Govert, helaas de wind staat teveel west dus ze gaan naar Dieppe.

Terug bij the King bleek helaas dat de gsm kan zelfs niet door The King gerepareerd kan worden. Gelukkig hebben we drie gsm’s aan boord, dus dat wordt even kaartjes omzetten.

 

Na het weerbericht nog eens aangehoord te hebben besloten we om de volgende dag over te steken naar Fecamp in Frankrijk.

 

 

Uitzicht op de rivier de Dart

Prachtig uitzicht op de rivier de Dart vanaf Kingswear. Een dorpje tegenover

Dartmouth.

Water tanken

DARTMOUTH  -  Water getankt. De boot schoongemaakt. De dinghy gepoetst. Getankt bij de tankboot.

 

Zaterdagmorgen 5 augustus was voor ons een beetje een poetsdag. Het weer was redelijk. Wij besloten dat het tijd was om onze watervoorraad aan te vullen. Dat ritueel komt regelmatig terug als je niet aan de kant ligt.

Eerst losmaken van de moorings, waarbij je goed moet opletten waar de stroom vandaan komt.  Het betekent dat je de meerlijnen welke aan beide moornings vastzitten aan elkaar knoopt. Daarna een boeitje eraan in het midden waarna de boel overboord gezet wordt.

 

Langs een van de pontons waar water is een plaatsje gezocht. Daarna water getankt. Omdat er ook elektriciteit was heeft Anneke de boot gelijk aan de binnenkant gestofzuigerd. Verder heeft ze de was gedaan omdat er nu veel water voorhanden was om te spoelen.

 

De dinghy op de ponton getrokken waarna er wat lucht bij gedaan is en de onderkant is schoongemaakt. Het is verbazingwekkend hoe snel de bodem aangroeit. Daarna weer het water in.

 

Na dit alles zijn we naar de tankboot gevaren om 70 liter diesel te tanden en 5 liter benzine voor de buitenboordmotor.

 

Vandaar weer terug naar de moorings. Kijken waar de stroom vandaan komt en met de neus in de stroomrichting langs de lijnen varen. Anneke pakt daarna het boeitje met de aan elkaar geknoopte lijnen uit het water en tilt ze over de zeerailing. Ik maak daarna snel een van de voorste en achterste lijnen vast aan de boot. Daarna ligt de boot weer vast en kunnen de andere lijnen ook worden vastgezet. De voorschriften zijn dat je namelijk zowel voor als achter aan twee lijnen vastgemaakt ligt.

 

Op deze manier vastgemaakt kunnen er op een bepaalde oppervlakte meer boten worden gelegd dan op een mooring waar je omheen kan draaien.  Je ligt allemaal keurig achter elkaar, zeker met hoog water. Bij laag water komt er wat ruimte op de kabels waarmee de moorings aan de verankering op de bodem vast liggen. Daardoor veranderen de rijtjes in wat schots en scheef achter elkaar liggende boten.

 

Wat je ook niet zomaar even moet doen is van de ene naar de andere rij varen. Soms zijn de aan elkaar geknoopte lijnen in het water gezonken, wat zeker gebeurt als er geen drijvertje aan gemaakt is.  Als je daaroverheen probeert te varen heb je gerede kans dat je de lijn in de schroef krijgt. Als je niet bekend ben moet je altijd aan het begin van de rijen tussen de boten door gaan varen.

 

Na dit alles zijn we naar de wal gegaan en hebben ons tussen de flanerende menigte gegaan. Na een uurtje wat boodschappen gedaan en weer terug naar de boot. 

Doen het rustig aan

DARTMOUTH  -  Weer wat aan de boot geklust. Ons op de boot en de wal vermaakt.

 

Donderdag 4 en vrijdag 5 augustus hebben we het rustig aan gedaan. Het weer is goed en dat maakt altijd al veel goed. We hebben wat gewinkeld en koffie gedronken bij ons ontbijt en lunchcafe.

 

Ik heb aan boord een nieuwe schakelaar gemaakt voor de boiler. Er zit een lampje in waarmee je kunt zien of hij in of uitgeschakeld is. Schakelaars en dat soort spullen zijn in Engeland vermaard om hun kwaliteit en bij na alles is gestandaardiseerd.

 

Verder wat met onze kennissen gegeten bij hun en bij ons aan boord.

 

Vrijdag is Anneke naar de kapper geweest en heeft nu een prachtig kort kapsel. Ik ben door Anneke daarna van mijn krullen ontdaan en mijn baard is ook weer gekortwiekt.

 

In de namiddag hebben wij een flinke wandeling gemaakt in Kingswear. Het is flink klimmen maar je wordt beloont met prachtige uitzichten op de rivier.

 

Veel meer hebben we niet te melden. We hebben het nog steeds naar ons zin in Dartmouth.

 

Yuser op de rivier de Dart

De Yuser vast aan de mooring op de rivier. Aan de zijkant is het opstapje te

zien wat we gebruiken om uit de dinghy aan boord te stappen.

Uitzicht uit de trein

In lange bochten rijdt de trein door de heuvels

Treinreisje

DARTMOUTH  -  Een dag met de stoomtrein naar Paignton.

 

Als we twee juli wakker worden schijnt er een mager zonnetje tussen de halfbewolkte hemel.

Vandaag staat een treinreisje naar Paignton op het programma. Tussen Kingswear en Paington rijdt een oude stoomtrein. Het is maar een ritje van 45 minuten maar ik vindt het steeds een belevenis als ik de reusachtige stoomlocomotief, gevolgd door 6 treincoupes langs de rivier ziet rijden.

 

De spoorlijn is zoveel mogelijk in originele staat gerestaureerd. Niet alleen de trein zelf maar ook de stations. Op de perrons staan melkbussen op oude karren om vervoerd te worden. De loketten waar de kaartjes gekocht moeten worden bestaan ook nog uit een klein luik waarachter een dame (typisch Engelse Lady, yes my dear) zit die je je kaartje verkoopt. In een oude restauratieruimte is ook nu nog een kopje koffie te koop.

 

Op het station ging de tijd voor mij direct terug naar de jaren vijftig. Ik woonde toen op Goeree Overflakkee en ging regelmatig naar “de grote stad” Rotterdam. Eerst met een klein stoomtreintje van Nieuwe Tonge naar Middelharnis, dan met nog echte stoomboot naar Hellevoetsluis en dan weer met een andere stoomtrein ( het Moordenaartje genoemd) naar Rotterdam in de Rosestraat.

Voor een jongen van ± 10 jaar waren dat wereldreizen. Nooit zal ik de geur vergeten van de stoom vermengd met die smeerolie en kolenvuur van de stoommachines.

 

Vooral op de veerponten stonden machines welke veel indruk maakten. Je kon in de machinekamer kijken waar enorme stangen en zuigers bewogen in één woud van leidingen. Op sommige plaatsen kwamen slierten stoom naar buiten, verlicht door het oranje licht vanuit de brandende muil waarmee de stoomketel werd opgewarmd. Daartussen liepen mannen in blauwe kleding met vettige petten op. Vooral als we weg vaarden of aankwamen was het een belevenis daar beneden. Er werd aan allerlei handels en wielen gedraaid en de machines moesten extra hun best doen om de zaak goed tegen of van de kant te krijgen. Op zo’n boot droomde ik dat ik een op een boot de machines zou bedienen en heer en meester zou zijn over al die krachten.

 

Daar is het nooit van gekomen. Toch bleef Rotterdam voor mij de stad waar dit alles voor mij zou beginnen. Meer dan een bezoek aan de Holland Amerika Lijn en de Rotterdamsche Lloyd vergezeld door tantes die zorgden dat ik prachtige folders kreeg, is het nooit gekomen. Toch was Rotterdam voor mij de stad waar ik toen heb genoten, niet wetende dat het einde van de klassieke stoomkracht zich aandiende.

 

De Rosestraat met het station van de RTM, waar de kleine stoomlocomotieven steunend, kreunend en stoomuitblazend hun werk deden. Boven op de Luchtbrug, welke over het rangeerterrein, de Rosestraat met de Putsebocht verbond, stond ik te kijken naar de stoomlocomotieven die daar bezig waren de wagons te ordenen. Als je geluk had liet de machinist zijn stoomfluit gaan als hij onder de brug doorreed. Je stond dan even in een wolk van stoom waarvan je de lucht nooit meer zou vergeten. Ook op en langs het water was de stoomkracht volop aanwezig. Dromend stond ik aan de overkant van de Wilhelminakade te kijken hoe echte stoomsleepboten de passagiersschepen van de HAL assisteerden.

 

Dit alles kwam even bovendrijven toen ik vanmorgen het station op stapte. Met de trein gingen we richting  Paignton. Langs de rivier rijdend zagen we de trouwe Yuser liggen. Daarna door een prachtig heuvellandschap naar de baai van Torquay, de plaats waar vroerger de chique van Engeland verbleef, om daarna te eindigen op het station van Paignton. Het is een echte toeristenplaats waar je zeker moet gaan kijken als je in de beurt ben. Alle rangen en standen kom je er tegen in een Engelse sfeer die momenteel in veel toeristenstadjes aanwezig is. Aan het einde van de middag werden we teruggebracht door een trein welke werd voortgetrokken door de locomotief Ajax. Goed dat Yuri er niet bij was want die had zeker niet meegegaan.

 

Door Lucy werd er voor ons gekookt en we genoten bij haar van de stoofschotel welke zij had gemaakt. Daarna weer naar de Yuser welke ons omsloot met zijn knusse kajuit.  

Wat een krachtpatser.

Deze locomotief trok onze trein.

Een dagje weg met de auto

DARTMOUTH  -  Dagje met de auto het land in.

 

Het weer is vandaag weer aardig opgeknapt. Alleen vanmorgen nog een buitje gehad.

Na koffiedrinken zijn we met onze vrienden Norman en Lucy met hun auto het binnenland in geweest.

We hebben het warenhuis, voorzien van een groot pretpark voor de kinderen, van Trago Mills bezocht. Het is hier in de omgeving wijd en zijd bekend als goedkoop. De eigenaar is fel anti Europa en de Euro. Hij maakt voor zijn standpunt flink reclame in zijn zaak. Je kunt er enveloppen kopen voorzien van de Europese vlag met daar doorheen een rode streep. Ook hangen er overal vlaggen. De witte met rood kruis van Engeland en de Europese vlag met daardoor een rode streep.

Wij hebben er wat gereedschap gekocht en wat andere kleine spulletjes. Daarna door het lieflijke landschap getoerd. Het is een prachtig golvend heuvelland waarin diverse oude stadjes en dorpjes zijn gelegen. De diverse heggen en muurtjes maken van het landschap een prachtige lappendeken (patchwork), vandaag bedekt met een prachtige wolkenhemel.

 

Onderweg naar huis hebben we nog een grote supermarkt van Tesco aangedaan.Van alle omzet in de supermarktwereld wordt 30% uitgegeven bij Tesco. Beladen met eten voor de komende dagen zijn we terug naar Dartmouth gereden. Daar alle spullen ingeladen in de dinghy en daarna naar onze trouwe Yuser.

 

Na de maaltijd achter de laptop om dit stukje te schrijven. Vooraf de motor gestart om wat stroom te draaien. Met de omvormer veel aan en de koelkast bij kunnen de zonnepanelen het net niet bijhouden.

 

Voor vandaag hebben we niet veel meer te zeggen. We gaan zo nog even TV kijken op de boot van onze kennissen. Daarna weer te kooi.

Anneke wordt thuisgebracht.

Anneke wordt na het boodschappen doen op de Yuser afgezet.

Maantje boven Dartmouth.

Een prachtige avond in Dartmouth.