Treinreisje

DARTMOUTH  -  Een dag met de stoomtrein naar Paignton.

 

Als we twee juli wakker worden schijnt er een mager zonnetje tussen de halfbewolkte hemel.

Vandaag staat een treinreisje naar Paignton op het programma. Tussen Kingswear en Paington rijdt een oude stoomtrein. Het is maar een ritje van 45 minuten maar ik vindt het steeds een belevenis als ik de reusachtige stoomlocomotief, gevolgd door 6 treincoupes langs de rivier ziet rijden.

 

De spoorlijn is zoveel mogelijk in originele staat gerestaureerd. Niet alleen de trein zelf maar ook de stations. Op de perrons staan melkbussen op oude karren om vervoerd te worden. De loketten waar de kaartjes gekocht moeten worden bestaan ook nog uit een klein luik waarachter een dame (typisch Engelse Lady, yes my dear) zit die je je kaartje verkoopt. In een oude restauratieruimte is ook nu nog een kopje koffie te koop.

 

Op het station ging de tijd voor mij direct terug naar de jaren vijftig. Ik woonde toen op Goeree Overflakkee en ging regelmatig naar “de grote stad” Rotterdam. Eerst met een klein stoomtreintje van Nieuwe Tonge naar Middelharnis, dan met nog echte stoomboot naar Hellevoetsluis en dan weer met een andere stoomtrein ( het Moordenaartje genoemd) naar Rotterdam in de Rosestraat.

Voor een jongen van ± 10 jaar waren dat wereldreizen. Nooit zal ik de geur vergeten van de stoom vermengd met die smeerolie en kolenvuur van de stoommachines.

 

Vooral op de veerponten stonden machines welke veel indruk maakten. Je kon in de machinekamer kijken waar enorme stangen en zuigers bewogen in één woud van leidingen. Op sommige plaatsen kwamen slierten stoom naar buiten, verlicht door het oranje licht vanuit de brandende muil waarmee de stoomketel werd opgewarmd. Daartussen liepen mannen in blauwe kleding met vettige petten op. Vooral als we weg vaarden of aankwamen was het een belevenis daar beneden. Er werd aan allerlei handels en wielen gedraaid en de machines moesten extra hun best doen om de zaak goed tegen of van de kant te krijgen. Op zo’n boot droomde ik dat ik een op een boot de machines zou bedienen en heer en meester zou zijn over al die krachten.

 

Daar is het nooit van gekomen. Toch bleef Rotterdam voor mij de stad waar dit alles voor mij zou beginnen. Meer dan een bezoek aan de Holland Amerika Lijn en de Rotterdamsche Lloyd vergezeld door tantes die zorgden dat ik prachtige folders kreeg, is het nooit gekomen. Toch was Rotterdam voor mij de stad waar ik toen heb genoten, niet wetende dat het einde van de klassieke stoomkracht zich aandiende.

 

De Rosestraat met het station van de RTM, waar de kleine stoomlocomotieven steunend, kreunend en stoomuitblazend hun werk deden. Boven op de Luchtbrug, welke over het rangeerterrein, de Rosestraat met de Putsebocht verbond, stond ik te kijken naar de stoomlocomotieven die daar bezig waren de wagons te ordenen. Als je geluk had liet de machinist zijn stoomfluit gaan als hij onder de brug doorreed. Je stond dan even in een wolk van stoom waarvan je de lucht nooit meer zou vergeten. Ook op en langs het water was de stoomkracht volop aanwezig. Dromend stond ik aan de overkant van de Wilhelminakade te kijken hoe echte stoomsleepboten de passagiersschepen van de HAL assisteerden.

 

Dit alles kwam even bovendrijven toen ik vanmorgen het station op stapte. Met de trein gingen we richting  Paignton. Langs de rivier rijdend zagen we de trouwe Yuser liggen. Daarna door een prachtig heuvellandschap naar de baai van Torquay, de plaats waar vroerger de chique van Engeland verbleef, om daarna te eindigen op het station van Paignton. Het is een echte toeristenplaats waar je zeker moet gaan kijken als je in de beurt ben. Alle rangen en standen kom je er tegen in een Engelse sfeer die momenteel in veel toeristenstadjes aanwezig is. Aan het einde van de middag werden we teruggebracht door een trein welke werd voortgetrokken door de locomotief Ajax. Goed dat Yuri er niet bij was want die had zeker niet meegegaan.

 

Door Lucy werd er voor ons gekookt en we genoten bij haar van de stoofschotel welke zij had gemaakt. Daarna weer naar de Yuser welke ons omsloot met zijn knusse kajuit.