Van Fecamp richting Duinkerken.

FECAMP NAAR DUINKERKEN – Onverwacht namen we afscheid van Govert en Marleen richting huis.

 

Van Govert en Marleen hebben we toch wel verdrietig afscheid genomen. We hadden heel andere plannen op ons programma staan, we zouden nog naar de kanaaleilanden en Zuid- Engeland varen maar door omstandigheden besloten we naar huis te gaan.

Het was een veel tekorte maar gezellige ontmoeting. Het deed ons weer terugdenken aan de vele jaren dat we samen met ze vele tochten hebben gemaakt naar Engeland en Frankrijk. Juist nu we alle tijd hadden om met ze rond te varen kon het niet doorgaan. Wellicht kan dat toch nog een keer in de komende tijd.

Zij vertrokken richting Cherbourg en wij richting Boulogne of verder.

 

Omdat de wind niet erg krachtig was hebben we ons aan het motorzeilen overgegeven. Met de stuurautomaat bij werd het een redelijk ontspannen tocht tot aan Calais. De duisternis begon in te vallen en wij zagen rondom ons heen dat de lucht zich begon te vullen met weerlicht. In het begin nog redelijk op afstand maar wij werden steeds verder ingesloten door de oprukkende onweersbuien. Ook begon het te regenen wat het zicht ook bemoeilijkte. Maar met Anneke achter de radar en de kaarplotter bij, vonden we steeds ruim op tijd de boeien. Toen we nog ongeveer acht mijl van Duinkerken verwijderd waren werden we toch nog vrij plotseling overvallen door hevige stortbuien en onweer om ons heen. Niet veel donder maar wel heel veel weerlicht om ons heen. Steeds werd de zee onwerkelijk verlicht. Op sommige momenten was er zoveel weerlicht aanwezig dat we alle boeien en de aanwezige scheepvaart duidelijk konden waarnemen.

Er kwam ook steeds meer wind tijdens de hevige regenval.

 

Via de sms (tegenwoordig “het” communicatiemiddel tussen de zeilers onderling) vernamen wij dat Govert uitgeweken was naar Le Havre.

 

Ons besluit om in een keer door te varen naar Nederland kwam, met de nabijheid van de marina’s in Duinkerken, erg onder druk te staan. Ik vind het nooit plezierig om met onweer te varen en nu met dit hevige onweer was ik ook de aangever om de haven binnen te lopen. Anneke was het gelukkig met mij eens en omstreeks 0.30 uur liepen we het havenkanaal binnen. 

 

Na nog een drankje gingen wij omstreeks 2.00 uur te kooi. Om 6.00 uur ging de wekker alweer en om 7.00 uur alle hens aan dek! Een en ander was nodig om met het tij mee richting Nederland te kunnen varen.