Zaterdag 11 augustus. Duitsland Rendsburg.
Toen we wakker werden regende het. De grijze sfeer kwam aardig overeen
met mijn zicht over de komende dagen voor wat betreft het weer. Een
deel van zondag en maandag zou de wind even wat minder worden. Maar
tijdens die periode zou een tocht naar Nederland, voor wat betreft het
weer, hoogst onzeker zijn. Norderney zou wellicht te doen zijn maar ik
denk dat dat betekend dat je in een overvolle haven drie tot vier
dagen erg veel wind over je heen zal krijgen. Er is een lage
drukgebied op komst wat zeer veel wind met zich mee brengt. Windkracht
6 tot 7 bft. met vlagen tot 10 bft. waarbij golven gaan ontstaan van 3
meter.
Alles bij elkaar overziend denk ik dat we hier in Rendsburg nog niet
zo slecht liggen. Het is hier een gezellige haven en een leuk stadje.
Een aantal Nederlanders hebben al aangegeven hier te blijven wachten
op beter weer. Gokken dat het misschien wel meevalt kan je bij het
varen op zee niet nemen, zeker niet als je samen de boel overeind moet
houden.
Yuri belde nog tegen het einde van de avond op. Hij informeerde of we
op Serge zijn verjaardag erbij zouden zijn. Ik heb hem de boel
uitgelegd en verteld dat ze er niet op moeten rekenen, hoe jammer we
het ook vinden.

Zondag en maandag 12 en 13 augustus, Lauwersoog.

Zondag om 6.30 uur ging de wekker om nog even op Internet naar het
weer te kijken. De laatste dagen gaven aan dat er op zondag en maandag
gevaren kon worden in de Duitse Bocht. Om naar Nederland terug te
varen moeten we daar gebruik van maken want de volgende dagen werd er
weer erg veel wind voorspeld. De laatste berichten op de weersites
gaven aan dat als we weg wilde wilden, we á la minuut moesten
vertrekken. Deze beslissing om te vertrekken was snel genomen. Boot
gereed maken en weg.
Rendsburg ligt ongeveer 1/3 van het Kielerkanaal wat in totaal 100 km
lang is. Dus dat was het eerst deel. We kwamen heel veel vrachtschepen
tegen, maar ook de Prinsendam uit Rotterdam! Een voormalig schip van
de H.A.L. In het kanaal maakte we ook kennis met de kustwacht welke
natuurlijk ons moest hebben voor een controle van de papieren. Het
zorgde er helaas voor dat de net de sluis misten en een half uur
rondjes moesten draaien voor we weer aan de beurt waren.
Ook het schutten in de sluis duurde lang. Het bleek dat iedereen van
de paar mooie dage gebruik ging maken om weer naar Nederland te varen.
De sluis lag vol met jachten.
Daarna de Elbe op. We hadden stroom mee wat er voor zorgde dat we
Cuxhaven met 11 mijl voorbij vlogen. De Elbe af ging snel maar daarna
ging de stroom om en zakte ook de snelheid in tot 5 mijl. De tocht
ging verder voorspoedig. In het donker passeerden we de monding van de
Weser waar het een groot licht spektakel was van grote zeeschepen die
voor anker lagen.
In een volkomen duistere nacht voeren we verder en passeerden de
Duitse Waddeneilanden. De voorspelde wind ging harder doorstaan dan
was voorspeld en Govert en Marleen, welke zo'n drie uur varen voor ons
lagen gaven aan dat zij bij Norderney naar binnen gingen. Ik vond dat
geen optie om daar in het donker binnen te lopen omdat de tonnen niet
meer op de plaats lagen die de kaart en de plotter aangaven. Ook zijn
niet alle tonnen verlicht.
Wij voeren redelijk comfortabel verder al trok de wind wel aan. Na nog
een uurtje ging er een vervelende zee staan wat er voor zorgde dat er
veel buiswater overkwam. Ook de snelheid liep terug omdat de wind pal
tegen ging staan.
Wij hadden besloten om in Lauwersoog binnen te lopen en vandaar
binnendoor verder naar huis te varen. De laatste uren werd het nog een
ongemakkelijke tocht. De wind trok aan tot zo nu en dan 6 bft.
Gelukkig was het hogerwal maar toch stond er na verloop van enige uren
flinke golven. Vooral Govert en Marleen, dit er vanaf hadden gezien om
Norderney binnen te lopen, hadden er veel last van.
Uiteindelijk arriveerden we via de aanloopgeul op de Waddenzee onder
Schiermonnikoog. De wind viel weg en in een zonovergoten laatste deel
van de reis arriveerden we in Lauwersoog. Na het schutten meerden we
omstreeks 12 uur in de jachthaven, na 170 nautische mijlen.