HOME - RSS - AUTO TRANSLATE





14 augustus 2007

14 augustus 2007. Lauwersoog.

We zijn weer in Nederland. Drie maanden geleden zijn we onze reis naar
Duitsland hier begonnen. Ondanks dat ik nog wel maanden op de boot zou
kunnen verblijven ben ik toch ook blij weer bijna thuis te zijn. Vooral de
kinderen ga je missen en natuurlijk Lucas onze kleinzoon. Hij is in een
leeftijd dat hij enorme sprongen maakt in zijn ontwikkeling. Nog even en we
mogen ook weer meedoen, natuurlijk alleen het deel opa en oma, maar dat is
toch ook erg leuk en fantastisch om zo'n peuter groot te zien worden.

Maar het varen is toch ook wel een stukje van ons leven geworden. Voor veel
mensen is het onbegrijpelijk en zouden voor geen goud met ons willen ruilen.
Toen we in Nederland arriveerden en de kinderen lieten weten dat we in
Lauwersoog lagen kregen we van Yuri een SMS met de volgende tekst " Goed
gedaan en welkom terug in Nederland. Later spreken we wel af waar je wordt
opgehaald en wanneer. Rendsburg Lauwersoog is 432 km met de auto. Varende
korter ? "

Varende is het ongeveer 165 mijl, wat neer komt op 315 km. Met de boot dus
aanmerkelijk korter maar je doet er veel langer over om de afstand te
overbruggen. Met de auto is het een halve dag maar met de boot zijn we 28
uur onafgebroken in touw geweest. In de auto reis je redelijk comfortabel
maar tijdens de trip met de boot is dat zo nu en dan heel anders.

Als ik in telegramstijl de reis moet weergeven ziet het er ongeveer zo uit.
De eerste 35 mijl hebben we over het Kielerkanaal gevaren. Geen golven
alleen veel scheepvaart. Dan door de sluis van Brunbüttel. Dat is voor veel
mensen een zenuwachtig tot stresvol gebeuren. Voor ons is het een routine
handeling die we bijna zonder woorden uitvoeren. Daarna over de Elbe met de
stroom mee naar de Duitse Bocht. Voor het donker wordt maakt Anneke nog wat
te eten. Daarna varen we de Duitse Bocht op. Een berucht stuk water maar nu
houd zij zich rustig. Naar een paar uur val de duisternis in. Als we Weser
naderen lijkt het of we een wereldstad gaan aandoen. Het is een groot licht
spektakel veroorzaakt door schepen die liggen te wachten om de haven van
Bremen aan te gaan doen. Voor de rest ligt het er vol met boeien die ook
allemaal zijn verlicht. Samen met Anneke navigeren we door de brij van
schepen en boeien. Dan gaat Anneke even naar beneden om te slapen en vaar ik
in een werkelijk pikdonkere nacht verder. Hier en daar zie je een lichtje
van een boei of schip. Aan de horizon in het noorden is het een lint van
verlichte schepen die daar de scheepvaartroute volgen maar voor ons verboden
terrein is. Na twee uur roept de Milja op en komt Anneke uit haar kooi om te
antwoorden. Daarna blijft ze bij mij om te helpen met de navigatie.

Na zo een paar uur gevaren te hebben trekt de wind aan en worden de golven
hoger. Ook begint het te regenen. Met de zuidwester op en het regenpak aan
blijven we echter goed droog. Als het lichter wordt begint de wind steeds
harder te blazen. Gelukkig bouwen de golven zich maar langzaam op zodat het
goed uit te houden is. Als we echter voorbij Borkum zijn komt er nog meer
wind en worden ook de golven wat ruiger. Omdat we er ongeveer recht tegenin
moeten varen duikt de Yuser als een dartel veulen in de golven. We nemen
veel buiswater over en iedere golf wordt de snelheid een beetje uit de boot
gehaald. Toch blijven we met 4.5 mijl tot 5 mijl redelijk voortgang maken.
We verlangen zachtjesaan naar een lekker warm bed maar moeten nog vele uren
door. Dan doemt Schiermonnikoog op en nadat we de Waddenzee opgevaren zijn
wordt het plotseling prachtig weer. De Waddenzee ligt er bijna rimpelloos
bij en na 28 uur in touw geweest meren we moe maar voldaan af. We gaan na
enkele woorden met Govert en Marleen te hebben gewisseld snel naar bed en ik
val als een blok in slaap.

Met zijn vieren zijn we in de avond nog een visje gaan eten in een van de
visrestaurantjes aan de vissershaven. Daarna nog even wat gedronken in het
clubhuis en dan weer naar bed.

Ik heb dit stukje geschreven om het verschil aan te geven tussen het reizen
per auto of trein en het verplaatsen per zeilboot. Een wereld van verschil
in tijd en omgeving.

Vandaag hebben we weer afscheid genomen van Govert en Marleen. Zij gaan met
de boot verder. Daarna even wat diesel getankt en heb ik Anneke nog even in
de mast gehesen. De val zat om een obstakel aan de mast en dan valt er niet
te zeilen. Toen we op zee zaten is dat gebeurd, ik wilde Anneke daar niet
ophijsen, ofschoon dat ijskonijn, daar geen enkel probleem mee had gehad

Wij gaan morgen per trein naar Amsterdam waar Yuri ons uit zijn werk oppikt.
Met hem rijden we dan richting Rotterdam en omgeving. De boot blijft in
Lauwersoog waar we hem begin volgende week gaan ophalen voor het laatste
stukje naar huis.

Reacties: 0

Schrijf een reactie - Laat weten wat je hier van vindt!