Nieuwsbrief 2, 2007

Vrijdag 25 mei. Duitsland Rendsburg

Om wat van het stadje te zien zijn we een dagje gaan passagieren in
Rendsburg. Helaas was het weer wat omgeslagen wat resulteerde in behoorlijke
regenbuien. We hebben echter van de nood een deugd gemaakt en zijn begonnen
met een lekker ontbijt. Na de koffie zijn we daarna eerst met de laptop
onder de arm bij de havenmeester gaan Internetten. We hebben daar de stukjes
verstuurd en onze foto's op Flickr gezet. Ieder die deze foto's wilt zien
moeten dat doen via onze weblog <http://www.admiraal.org/yuser>
www.admiraal.org/yuser .

Daarna zijn we naar het centrum van het stadje gewandeld. Nadat we daar van
wat gezien hadden en enkele boodschappen hadden gedaan, begon het weer
behoorlijk te regenen en zijn we richting haven gewandeld. Voor het
avondeten waren we uitgenodigd bij Govert en Marleen. Na een heerlijke
maaltijd zijn we, na de koffie, weer terug gegaan naar de Yuser. Weer op
tijd naar bed want de volgende dag liep alweer om 05.00 uur de wekker af.

Zaterdag 26 mei. Duitsland Heiligenhafen

Toen we wakker werden tikte de regen op het dek. Een blik naar buiten
leerde ons dat de wereld grijs was om ons heen. Maar de plicht riep ons.
Omstreeks 06.00 uur gooiden de los en zetten koers naar het Kieler Kanaal.
We waren nog maar net los toen het echt begon door te regenen en ook werd
het zicht slechter. Na een 20 minuten werd het zicht gelukkig beter maar de
regen bleef gestadig naar beneden vallen.

Op het kanaal was het druk met de scheepvaart. Het geeft altijd afleiding en
houd je scherp. Als die grote dames voorbij varen voel je je zeer nietig.
Soms wordt er vanaf de brug naar je gezwaaid en dan heb je even het idee dat
je er ook bij hoort. Maar de meesten varen voorbij zonder dat er een levend
wezen is te bekennen.

Na een kleine drie uur varen bereikten we het plaatsje Holtenau en de
sluizen aan het einde van het kanaal. Wij konden direct de sluis in, wat een
hele luxe is, want meestal moet je lang wachten tot je aan de beurt ben.
Nadat we in de sluis hadden aangelegd gingen de dames het passagegeld voor
het kanaal betalen. Voor ons betekende dat € 12,- uit de scheepskas.

Na de sluis voeren we het Kielerfjord op. Er was al aardig wat scheepvaart
en in de richting Kiel waren tientallen kleine zeilbootjes op het water. Wij
gingen vanuit de sluis gelijk bakboord uit richting Kielerbocht. Daar
aangekomen gingen we stuurboord uit richting Heiligenhafen, gelegen aan de
zuidzijde van de Fehmarnsund. In het plaatsje is een grote jachthaven waar
altijd wel een plaatsje voor passanten is te vinden. Het is een uitstekende
haven voorzien van alle gemakken.

Onderweg hebben we weer heel wat regendruppels op ons gehad. Maar het je
zeilkleding aan is het allemaal goed vol te houden, zeker als je zo nu en
dan door de kapiteinse wordt voorzien van een lekker hapje en drankje. Na
zes uur varen bereikten we, in stromende regen en een aantrekkende wind, de
jachthaven. Er waren voldoende plaatsen vrij, dus we konden afmeren in een
riante box. Een uurtje later arriveerden ook Govert en Marleen met de Milja.

Nadat Anneke bij de havenmeester was geweest zijn we naar het stadje gegaan.
Het was ondertussen droog geworden en het was gezellig druk. Na wat
gewinkeld te hebben zijn we boodschappen gaan doen in de aanwezige
supermarkt. Daarna weer naar de Yuser om te gaan genieten van een heerlijke
maaltijd. De laatste biefstukjes uit de diepvries stonden op het menu
aangevuld met gebakken aardappeltjes en appelmoes. Govert en Marleen zijn
daarna nog gezellig op de koffie geweest. Toen zij naar hun eigen boot
gingen was de wind toegenomen tot hard. De voorspellingen voor de volgende
dag gaf aan dat de wind hard zou blijven doorstaan tot 6 bft. In buien zelfs
tot 7 a 8 bft. Het scheepsberaad had opgeleverd dat we morgen zouden blijven
liggen om te wachten tot de wind wat minder zou zijn.

Zondag 27 mei, 1e Pinksterdag. Duitsland Heiligenhafen.

Als we rond acht uur uit bed komen waait het inderdaad hard. We gaan op ons
gemak ontbijten en koffie-drinken. In de kuip bekijken we hoe een aantal
schepen volstromen met mensen die les krijgen of gaan proefvaren met Hanse
jachten waarvan hier een verkooppunt is. Ondanks dat er veel wind is gaan de
lessen gewoon door. Aandachtig wordt het door ons gadegeslagen want er is
altijd wel wat te leren.

Op de nieuwe jachten komen veel "stellen" af. Alles wordt bevoeld en
bekeken. Vooral de mannen bewegen zich over de boten met verliefde blikken
in hun ogen. Die gaan niet naar vrouwlief maar naar het mooie speelgoed waar
zo op lopen en bezig zijn. De blikken naar de vrouw zijn ook die van een
soort verliefdheid, maar dan uit berekening om ze mild te stemmen voor de
aanschaf van zijn droom.

Maar om ons heen zien we dat er veel dames ook gelukkig zijn met de boot en
er net zo goed mee om kunnen gaan dan manlief. Slijm, slijm…..

In de middag gaan we weer passagieren en wandelen tussen de vele duizenden
bezoekers die dit Pinksterweekend een bezoek brengen aan het stadje. De
horeca en middenstand doen er goede zaken.

Als we aan boord terugkomen zien we dat de haven weer volloopt met jachten.
Het is een gezellige drukte. Die wordt snel minder als het weer begint te
regenen en de eerste onweersdreunen weerklinken. Het blijft de hele verdere
avond regenen. Volgens de weersvoorspellingen is de wind morgen gunstig om
verder te varen, richting Gedser in Denemarken. In de hoop dat de
voorspellingen uitkomen gaan we naar bed. Voor ik naar bed ga wordt eerst
mijn voet verzorgd die ik een paar uur daarvoor had verzwikt toen ik op een
schoen ging staan in de kuip. Ik heb er goed last van maar morgen is het
misschien wel beter.

Maandag 28 mei, 2e Pinksterdag. Denemarken Gedser

Toen ik omstreeks 06.30 uur mijn hoofd uit het luik stak was de wereld
klein. De radio liet weten dat er nevelvelden waren en dat klopte dus
aardig. Wind was er nauwelijks en dat was eigenlijk wel goed want de weinige
wind kwam uit het noordoosten en dat was nu juist de richting waarheen wij
moesten. Omstreeks 08.00 uur gooiden we los en al snel waren we omsloten
door de nevel. In het begin was er nog enigszins wat zicht maar al spoedig
werd het zicht zo slecht dat de Milja, die op een paar honderd meter bij ons
vandaan voer, niet meer te zien was. Op de ingeplotte koers op de navigator
en het radar beeld vervolgden wij onze reis. Zo nu en dan zagen we op de
radar dat er boten waren die ons zeer dicht naderden. Te zien waren ze
echter niet. Het geeft altijd een beetje een beklemmend gevoel dat je met
meerdere boten dicht bij elkaar bent maar elkaar alleen maar ziet op een
schermpje. Daarnaast zijn er ook nog scheepjes die je niet of nauwelijks
ziet op de radar. Toen we Gedser naderden werd de mist gelukkig minder en
zagen we plotseling de Deense kust opdoemen.

Al spoedig waren we in de betonde geul naar de jachthaven. Daar aangekomen
zagen we dat er heel veel plaatsen waren voor passanten. We zochten een
riante plaats op waar we werden geholpen door een aardige Duitse schipper.
Vlak na ons kwam de Milja binnen die naast ons afmeerde. Nadat we de boel
aan kant hadden gemaakt zijn we even het plaatsje gaan bekijken. Gedser is
gelegen op het eiland Falster en is de meest zuidelijke plaats van
Denemarken. We waren echter snel uitgekeken. Rondom de haven waar de ferry
afmeerde was enige drukte te bespeuren. Dat was echter ook het enige
opwindende wat er was. Het plaatsje bestaat uit wat straten rondom de haven
en dat is zo'n beetje alles. Een echt centrum is er niet. Bij de enige
(kleine) supermarkt die er is, hebben we nog wat lekkers gekocht waarna we
weer naar de boot zijn gewandeld.

Volgens de voorspellingen gaat het weer hard waaien. De radio gaf zelfs
waarschuwingen voor harde of stormachtige wind. Half in de avond hebben we
scheepsberaad gehouden aan boord van de Milja. Iedereen wilde graag verder
maar met windkracht 5 of misschien wel 6 bft. op de kop is gaan varen ook
geen wijze beslissing. We beslissen de verwachtingen van morgenochtend vroeg
af te wachten en dan te beslissen.

Maandag 29 mei. Denemarken Gedser.

Als we wakker worden klettert de regen op het dek. Als ik er uit ga om de
computer en de marifoon aan te zetten voor de weersvoorspellingen, is het
koud in de boot. Ik zet de verwarming maar snel aan. Als ik naar buiten kijk
is het grijs en het waait stevig, in vlagen zelfs 7 bft. De
weersvoorspellingen die binnenkomen geven aan dat het tot morgen stevig
blijft doorwaaien. Pas morgen draait de wind naar zuid tot zuidwest met een
kracht van 4 tot 5 bft. We hebben gisterenavond een goed besluit genomen om
niet weg te gaan. We gaan ons vandaag maar bezig houden met wat nakijken in
de havengidsen, welke ook nu weer gratis worden verstrekt in Denemarken,
kijken of we ergens Deens geld kunnen pinnen en nog wat klusjes die anders
hadden blijven liggen.

Anneke zorgt voor een goed begin van de dag door het afbakken van lekkere
broodjes, een zacht gekoot eitje en lekker beleg. Daarna wat opruimen en
koffiedrinken. Tijdens dit alles ligt de boot zo nu en dan stevig te
schommelen in de box.

Vanuit de boot hebben we uitzicht op zee. Veel uitzicht is er niet want het
is weer goed nevelig, voeg daarbij de wind en de uitkomst is dat het nu
onplezierig is op de grote plas. Met zulk weer vraag je je wel eens af wat
er nu leuk is aan zeilen op zee. Het antwoordt weet ik eigenlijk niet, ik
kan alleen maar zeggen dat de boot en de zee altijd blijft trekken.

Hoe ik de boot en het varen beleef wordt misschien wel heel goed verwoordt
door Eva van den Brink, een zeilersvrouw die zelf ook samen met haar man
zeilt. Het is een gedicht uit een gedichtenbundel welke is uitgegeven bij
Hollandia .

HOOGLIED VAN EEN ZEILERSVROUW

jij en je boot

je praat met haar zonder woorden

ze maakt je 's nachts gebiedend wakker

en je staat zonder zuchten op

je geeft haar dure kleren

en wast haar

je kleed haar uit

bergt haar japonnen zorgvuldig op

en slaapt in haar

de liefde tussen jullie is voelbaar

en zeer subtiel

ik kijk naar je

maar ziet me niet

ik praat tegen je

en je luistert met dovemansoren

's nachts komt het moment dat ik van haar hou

en geniet van de stilte

en het gewieg van het water om haar heen

dat genot gun je mij niet

want je droomt hardop

en verstoort mijn rust.

Dagen zoals deze zijn snel vergeten als je op zee zeilt met een lekker
lopend windje en de zon die je bootje verwarmt met haar stralen.

Vandaag hebben Anneke en Marleen geprobeerd geld te pinnen. Dat bleek een
hele klus. Na het hele dorp doorgewandeld te hebben bleek dat de enige
mogelijkheid was geld op te nemen in de supermarkt, helaas was die pas
geopend vanaf 13.30 uur. In de supermarkt vroeg Marleen een gesneden brood,
dat werd inderdaad onmiddellijk gedaan, maar niet met een broodsnijmachine,
maar gewoon handmatig met een broodmes!

Na overleg werd er besloten met de bus af te reizen naar de hoofdplaats van
het eiland , vergeleken met Gedser een wereldstad namelijk Nykøbing. Het was
een rit van ca. 25 minuten naar de stad, daar was het eindelijk mogelijk om
Deense kronen te pinnen. Het was een leuke plaats en veel groter dan Gedser.

We hebben er wat geshopt en natuurkijk kon Anneke het niet laten een
presentje voor Lucas te kopen. Ook hebben we de Klosterkirche in Nykøbing
bezocht. In een typische Deens kroegje met een heuse "opkamer" vol met
maritieme foto's en attributen hebben we wat gedronken. Daarna weer met de
bus terug naar Gedser.

Het plan is morgen om 8.00 uur te vertrekken. Hopelijk gooit de wind geen
roet in het eten. De laatste voorspelingen geven echter geen zekerheid.

Woensdag 30 mei. Denemarken Gedser.

Midden in de nacht wordt ik wakker van een gierende wind. De boot ligt
behoorlijk te schommelen en aan zijn landvasten te rukken. De golven klotsen
tegen de onderkant van de spiegel wat een bonzend gedreun oplevert. Ik ga er
uit om even buiten polshoogte te nemen. Een stormachtige wind blaast in mijn
nog slaperige gezicht. Het zorgt er wel voor dat je gelijk wakker bent.
Rillend in mijn slaap-outfit ga ik weer de kajuit in. Ik zet de computer aan
om te kijken of er een weerberichtje is. Zodra hij aan staat braakt hij
braaf een weerbericht uit. Erg blij wordt ik er niet van, want zag het er
gisteren nog redelijk goed uit, nu komen er alleen maar wind en
stormwaarschuwingen op het scherm voor onze gebieden. Pas na twaalf uur zal
het volgens de nieuwe voorspellingen beter worden. Ik kruip maar weer lekker
naast Anneke in het warme bed.

Omstreeks 07.00 uur klop Govert van de Milja. Ik sprint uit bed en ziet
Govert over zee staren en naar de golven in de haven. Snel zijn we het er
over eens dat het geen weer is om te vertrekken. Het betekent dat we weer
snel te kooi gaan om nog even na te soezen. Over een paar uur zullen we bij
een kop koffie wel bijpraten wat we verder gaan doen.

Tijdens de koffie wordt besloten om niet te vertrekken. We wachten tot het
een wat minder hard waait. Vroeg in de middag zwakt de wind wat af en
besluiten een aantal zeilers te vertrekken. Dat gaat niet altijd even
makkelijk. Een binnenkomende boot wordt door de nog altijd stevige dwarswind
met de voorkant tegen een meerpaal gedrukt en vaart schade aan zijn
preekstoel en navigatieverlichting. We helpen ook nog een paar zeilers met
het wegvaren en aanleggen. Met deze stevige wind is het altijd prettig om
een helpende hand toegestoken te krijgen.

We gaan ook nog even neer het centrum van het plaatsje. Er moeten brieven
worden gepost en nog enkele boodschappen worden gehaald. We bezoeken ook nog
een oud spoorweg emplacement. Er staan enkele rijtuigen en goederenwagons
weg te roesten. In een oude remise voor locomotieven is men bezig met het
restaureren van materiaal. Zo te zien wint het roesten het van het
opknappen.

Op weg terug naar de boot besluiten we door een stuk natuurpark te wandelen.
Het is er onverwacht mooi. Men laat de natuur zijn gang gaan , wat een
prachtige mengeling en verstrengeling van bomen en planten laat zien.