HOME - RSS - AUTO TRANSLATE ![]() |
|
![]() |
25 juni 2007
Het is al weer de laatste dag dat we in Stockholm liggen. Het is de
bedoeling dat we morgen weer losgooien en verder varen. De zon schijnt weer
zeer actief, dus we gaan vroeg op pad richting centrum.
In het centrum gaan we bij het warenhuis Nordiska naar binnen en zullen er
pas vele uren later weer uitkomen. Het is één en al luxe wat er te koop
wordt aangeboden. Prachtige mode, maar ook exclusieve pannen en serviezen.
We hebben heerlijk rondgewandeld en wat kleine dingentjes aangeschaft.
Daarna binnengelopen bij TGI Friday's om wat te gaan eten. Het kostte enige
moeite om een stoel te bemachtigen maar met de kaart op onze schoot vergeet
je zoiets. Anneke bestelde sparerib en ik een steak. Het zou even duren werd
er gezegd maar het kwam er aan. Toen het eten werd uitgeserveerd zag het er
lekker uit. Bij Anneke smaakte het best maar bij mij was het eten koud en
het vlees niet goed gebakken. De kelner geroepen en het werd teruggebracht
naar de keuken. Toen het terug kwam was het inderdaad warm maar ook totaal
verknoeid. Het vlees leek op schoenzolen en de saus was bruine drap. Weer de
kelner erbij geroepen, welke op zijn beurt zijn chef erbij haalde. Die vond
ook dat het nergens op leek en bood aan een het menu opnieuw te maken. Maar
omdat Anneke in de tussentijd haar eten bijna ophad wilde ik iets snels.
Uiteindelijk heb ik maar gekozen voor een soort super hamburger. Die kwam en
was prima. Om de tijd te doden kreeg Anneke een nagerecht van het huis en
koffie. Toen we gingen afrekenen hoefde ik niets te betalen en Anneke alleen
haar hoofdgerecht. Uiteindelijk hebben we voor weinig geld toch nog goed
gegeten maar het was niet gezellig.
Daarna naar de pont om terug te gaan naar de boot. Op de boot kwamen we
Govert en Marleen tegen die vertelde dat we iets te goed hadden van Govert.
Die had met Marleen gewed dat hij ons in de drukte van de stad niet tegen
zou komen. Dat gebeurde dus wel en Govert zat vast aan een rondje. Dat zijn
we gaan drinken in een grote zaak met veel buitenplaatsen. Er was zelfs een
hoek met allemaal zitzakken om heerlijk in de zon te kunnen luieren. Er
stonden heerlijke lounge-banken zoals Serge en Ilse ze in de tuin hebben,
dus kortom het was echt een Yuppentent, waar wij "oudjes" het best naar onze
zin hadden!
Daar heerlijk wat gedronken genoten en daarna naar de Yuser.
24 juni 2007
Zweden Stockholm.
Donderdag was de langste dag van het jaar. Traditioneel wordt dat in de
Scandinavische landen gevierd. Ook in Zweden is het feest. Niet op de 21e
maar op de 22e wordt het feest van het licht in Zweden gevierd.
Wij zijn half in de middag naar het stadhuis getogen om daar onder meer de
blauwe zaal en de gouden zaal te gaan bewonderen. Het zijn de zalen waar
ieder jaar het banket voor de Nobelprijswinnaars wordt gehouden. Helaas was
het stadhuis al dicht toen we daar aankwamen. Normaal is het nog open maar
om onduidelijke reden was het donderdagmiddag vroeger dicht. We hebben het
gebouw slechts aan de buitenkant kunnen bewonderen. Voor meer informatie
over het Stadhuis zie www.stockholm.se/stadhuset .
We zijn daarna via het moderne stadcentrum Norrmalm teruggewandeld naar de
pont. Deze heeft ons weer teruggebracht naar het eiland Djurgärden waar de
jachthaven Wasahamn is gelegen.
Vrijdag waren alle winkels e.d. gesloten en waren de Zweden vrij. Wij zijn
eerst naar het Vasamuseum gegaan. Dat is het museum waar het oorlogsschip
Vasa is te bewonderen. De Vasa is in 1628 op zijn eerste reis gekapseisd.
Het heeft ruim drie eeuwen op de zeebodem gerust. Het is daarna geborgen en
is nu te bewonderen in het museum wat direct naast de jachthaven ligt. Zie
voor verdere informatie www.vasamuseet.se . In de middag zijn we in
Djurgärden naar het openluchtmuseum Skansen gegaan. De Stockholmers vieren
daar het feest van het licht. Het is er erg druk. Er wordt op in de parken
gepicknickt, er is muziek en er wordt gewandeld met de familie. Zie voor
verdere informatie www.skansen.se .
Zaterdag was het een soort tweede kerstdag. De meeste winkels waren dicht en
het was erg rustig op straat. Daarbij kwam nog dat het regende en een koude
wind stond. Wij hebben een bezoek gebracht aan domkerk, hier Storkyrkan
genoemd. Ook dit was een prachtige kerk waar we hebben genoten van de
prachtige preekstoel, het altaar en nog een aantal kustzinnige voorwerpen.
Zie voor verdere informatie www.stockholmsdomkyrkoforsamling.se . Daarna
zijn we naar het naast de kerk gelegen Nobelmuseum gegaan. Er was een
speciale tentoonstelling gewijd aan het schilderstalent van Churchill. De
Britse minister-president uit de 2e oorlog was naast zijn werk ook een goed
schrijver en schilder. Daarnaast was er natuurlijk informatie te vinden over
alle Nobelprijswinnaars. Ook het testament van Alfred Nobel was er te zien.
Zie voor verdere informatie www.nobelmuseum.se . Verder hebben we die dag
een bezoek gebracht aan het Koninklijk Slot. Het is de officiële residentie
van de Koning. Een groot aantal vertrekken is opengesteld voor het publiek.
Er is veel pracht en praal uitgestald waarbij ik me moeilijk kan voorstellen
dat de Koning daar zo nu en dan een kopje koffie zal nuttigen. Zie voor
verdere informatie www.kungahuset.se . Nadat we weer met de pont waren
teruggevaren zijn we naar het Nordiska museum gegaan. Het is een museum waar
de alle daagse dingen van de Scandinavische landen te zien zijn.
Gebruiksvoorwerpen zoals blikjes, luciferdoosjes, speelgoed, meubelen,
kleding en schoenen, siervoorwerpen, woonvormen en nog veel meer. Het is
gevestigd in een prachtig gebouw wat een kruising is tussen een kerk en een
paleis. Zie voor verdere informatie www.nordiskamuseet.se . In de regen zijn
we daarna weer naar de Yuser gewandeld.
Zondag was het weer prachtig weer. We zijn met Govert en Marleen de dag
begonnen in het Nationaal Museum. Het is Zwedens grootste art gallery. De
Nederlandse meesters zijn in de collectie goed vertegenwoordigd. Toch viel
de collectie mij in grote wat tegen. In vergelijking met wat het Rijksmuseum
laat zien is dit maar een kleine collectie. Maar het was toch wel de moeite
waard om de stukken te bewonderen. Nadat Anneke een aantal Rubens
schilderijen had gezien ontlokte dat bij haar de opmerking dat zij zich
ineens een stuk minder dik voelde. Zie voor verdere informatie
www.nationalmuseum.se
Daarna zijn we met Govert en Marleen gaan lunchen waarna zij nog een paar
museums zijn gaan bezoeken en wij de rest van de middag zijn gaan shoppen.
Het was gezellig druk in het centrum. Daarna weer met de pont terug naar de
Yuser.
Govert en Anneke hebben nog even een bezoek gebracht aan Tivoli. Een grote
kermis naast de haven. Na een rit met de spectaculaire achtbaan hebben ze
nog een andere gevaarlijke en vooral snelle attractie gedaan. Toen hadden de
oudjes het wel gehad en kwamen weer naar boord.
22 juni 2007
Filmpje van het koor in Visby.
Dit ter gelegenheid van de heropening, na een grondige verbouwing gedurende
de hele winter. De opening werd gedaan door kroonprinses Victoria.
Alleen de belichting van het koor liet wat te wensen over...
Even deze link kopiëren naar Internet en natuurlijk je geluid aanzetten.
21 juni 2007
Filmpje varen van Nynäshamn richting Stockholm
Hoe zie de filmpjes: Kopieer de link naar Internet, maar wel je geluid even
aanzetten!
De zon stond al te stralen toen we wakker werden. Na het ontbijt zijn we op
weg gegaan naar Gamla Stan, de naam van de oude stad van Stockholm. Niet met
de bus of tram maar met de pont. Een vervoermiddel dat veel wordt gebruik in
deze waterrijke stad.
Toen we er arriveerden hoorden we muziek. Het bleek afkomstig van een
militaire kapel welke deel uit maakte van de ceremonie rond de aflossing van
de wacht bij het Koninklijk Slot. Achter de muziekanten in smetteloze witte
uniformen, marcheerde een groep militairen in een prachtig blauw tenue met
glimmende helmen. We zijn maar achter de muziek gaan lopen en kwamen zo
gemakkelijk bij de plaats waar de aflossing plaats vond.
Daar aangekomen was het behoorlijk druk met toeristen. Met enig duwwerk
wisten we toch nog een plaatsje te vinden waar we ook nog een foto konden
maken. Het geheel duurde behoorlijk lang met veel gemarcheer en muziek. Daar
tussendoor werd inderdaad ook de wacht afgelost. Toch was het geheel
duidelijk afgestemd op de bezoekers. Het geheel was toch wel leuk om te zien
en te horen.
Daarna zijn we de oude stad ingedoken. Het geheel is nog in de originele
staat en wordt erg goed onderhouden. De gebouwen zijn uitgevoerd in
pastelkleuren waarin roze-rood en geel de boventoon voeren. Je waant je er
eerder in een zuid Europese stad dan in een Zweedse stad. Er zijn overal
terrasjes buiten, veel eetzaakjes, galerieën en veel snuisterijen voor de
toeristen. Verder een prachtige kerk en natuurlijk het Koninklijk Slot. We
hebben er heerlijk rond geslenterd, wat gegeten en hier en daar een
winkeltje bezocht.
Daarna een kaart gekocht om voor een vast bedrag een paar dagen museums,
attracties, paleizen en met gratis openbaar vervoer er naar toe te reizen.
Ook kunnen we nog een rondvaart gaan maken.
Daarna weer met de pont terug naar onze boot. In de haven was het gezellig
druk. De Zweden hebben deze week vakantie gekregen en dat is goed te merken.
Er komen veel Zweedse jachten binnen. Verder liggen er ook enkele
Nederlandse, Duitse en veel Finse jachten. Als buren hebben we momenteel een
Duitser en Fin.
19 juni 2007
Omstreeks 07.00 uur werden de trossen losgegooid en gingen we op weg naar
Stockholm. Het is dan de noordelijkste stad welke we ooit bezocht hebben. De
afstand die we moeten varen is omstreeks 45 mijl, omgerekend ongeveer 85
kilometer.
De gehele tocht hebben we door de scheren afgelegd. Dat was ook een nieuwe
belevenis. De omgeving van Stockholm bestaat uit ongeveer 30.000 eilanden en
eilandjes. Het betekent dat er nauwkeurig genavigeerd moet worden, want voor
jet het weet neem je een verkeerde doorgang. Ook liggen er nogal wat
ondieptes tussen de eilanden. En je moet hier beslist niet aan de grond
lopen want alles is keiharde steen waar je tegenaan vaart. Het was een
schitterende maar ook een afwisselende tocht. Onderweg tussen de scheren
kwamen we zelfs een onderzeeboot tegen.
We kwamen over een soort brede meren en daarna weer over smalle stukken.
Daar is het zelfs gebruikelijk om op de scheepshoorn te blazen, omdat je in
de bochten weinig uitzicht hebt. Anneke had ik deze belangrijke taak
toebedacht, zij heeft dit geweigerd, wat ik heb opgevat als "werkweigering"
reden voor ontslag. Helaas was zei daar niet van onder de indruk!
Langs de gehele route stonden leuke Zweedse, dus meestal rode, huizen. Vaak
voorzien van een aanlegsteiger en sauna. Er stonden ook erg mooie villa's
bij. Het was echt, zeker met het zonnetje erbij, een voorrecht deze route te
mogen varen, genieten van de bovenste plank!
Aangekomen in Stockholm zagen we wel 7 cruiseschepen afgemeerd liggen. Ook
is de skyline hier erg imposant. Om ca. 15.00 uur lagen we vast in de haven
als één van de 150.000 passanten welke hier, per jaar afmeren. Morgen gaan
we de stad verkennen.
Op zee stond nog behoorlijk wat deining. Er hadden golven gelopen van 2 tot
3 meter en dat zorgt ervoor dat de zee nog lang na blijft deinen. Het
betekende een zeer bewegelijke boot. Bij alles wat je doet moet je je
vasthouden. Ook konden we niet zeilen, er was maar weinig wind en de wind
die er stond hadden we pal op de kop. Maar de onvolprezen Volvo Penta deed
zijn plicht en zorgde voor een snelheid van rond de 6 knopen.
De zon ging prachtig onder in zee maar het bleef lang licht. Helemaal donker
is het helemaal niet geworden. Dat is het voordeel van varen op deze
breedte. De reis vorderde goed en omstreeks 09.00 uur meerden we af in de
passantenhaven van Nynäshamn.
We zijn daarna nog een paar uur gaan slapen, waarna we het stadje in zijn
geweest. Het is een industriegebied met weinig schoonheid. De haven is
echter prima en voorzien van alle nodige voorzieningen. Er was nog een mooie
watersportwinkel op de haven waar wij nooit voorbij kunnen lopen, dus even
binnen gewipt. We hebben daar een haak aangeschaft om je op eenvoudige wijze
aan een hekboei vast te maken. Anneke zag ook nog iets waar ze heel lang
naar uit had gekeken maar wat in Nederland allang niet meer verkocht wordt
n.l. een "wonderpan". En ja hoor hier verkochte ze hem, ook geïnteresseerd?
Zie www.omniasweden.com
Morgen is het de bedoeling dat we door de scheren naar Stockholm varen.
18 juni 2007
Als we wakker worden is het grijs en het heeft geregend. Zo nu en dan
drijven er flarden mist de haven in. Het is kil en een beetje mistroostend
allemaal. Als ik het weerbericht moet geloven wordt het morgen wat beter.
Voorlopig liggen we in de haven behoorlijk te rollen. Om dat wat tegen te
gaan bevestig ik de lijnen met de rubber schokdempers.
Na het ontbijt ga ik even aan zee kijken. Er zijn flinke golven met witte
kammen. Het weerbericht had het over golven van 2 tot 3 meter. Volgens mijn
inschatting is dat hier in de buurt niet het geval.
Weggaan is voor vandaag voor ons geen optie. Toch zijn er enkele boten die
vertrekken. In de voorhaven slingeren ze al behoorlijk en zodra ze naar
buiten gaan zie ik ze, naar mijn mening, onplezierig in fonteinen van
buiswater van de ene golf in de andere duiken.
Na de lunch zijn we in de botanische tuin een wandeling gaan maken. Er
stonden prachtige bloemen en planten. We hebben wat plaatjes geschoten van
al dat moois. Hoe ze heten weet ik echter niet. Ik weet het verschil tussen
gras en bomen en dat vind ik al heel wat.
Daarna naar de supermarkt om nog wat in te slaan en daarna weer terug naar
de boot. De wind was in de loop van de middag een stuk afgenomen. Toen we
bij de havenmeester het laatste weerbericht gingen bekijken stond er dat de
wind in de avond al zou afnemen. Dat zou betekenen dat we eventueel vanavond
al zouden kunnen vertrekken. Dat zou wel inhouden dat we een hele nacht aan
het varen zouden zijn.
Na overleg met Govert en Marleen besloten we zo snel mogelijk weg te gaan.
In de praktijk betekende dat, eten, alles zeevast zetten en vertrekken.
Omstreeks 19.30 uur gingen de meerlijnen los en een kwartiertje later voeren
we op zee.
16 juni 2007
Omstreeks acht uur mompelde Anneke dat ik er uit moest om naar het
weerbericht te luisteren. Doe de deur dicht anders kan ik niet meer slapen
was verder wat ik nog mee kreeg toen ik er uit strompelde, nog behoorlijk
slaapdronken.
Nadat ik de marifoon had aangezet vertelde een dame met een aardige stem dat
er stormwaarschuwingen waren, onder andere in het gebied waar wij zijn de
Centrale Oostzee. De vooruitzichten voor de komende 24 werd ik ook al niet
blij van. Het zou de komende tijd flink door gaan waaien, zo'n 5 tot 7 bft.
Dat betekende dat we de komende dag ook weer in Visby te gast zouden zijn.
Omdat het al een beetje te voorzien was dat we niet weg zouden gaan, hadden
we al een doe lijst gemaakt voor deze dag. We zouden eerst naar het
Kunstmuseum gaan en daarna naar de bieb om op internet te gaan kijken wat
het weer voor de langere termijn zou kunnen opleveren. Aan boord krijg ik
die informatie in onze regionen op de laptop gekoppeld aan een korte golf
ontvanger goed binnen. Helaas, hoe verder we naar het noorden varen hoe
slechter de ontvangst wordt.
We zijn nu ruim een maand onderweg en hebben tot aan Gotland niet te klagen
gehad over het weer. Het was vooral veel zon en de wind was maar matig tot
zwak. Dat betekende veel motoren maar we konden wel varen. Nu liggen we al
weer bijna een week in Visby en willen eigenlijk wel weer verder. Niet dat
het niet is vol te houden op deze stek maar het schopt de planning een
beetje in de war. Echter het is niet anders, we wachten maar geduldig af.
Gaan varen met veel wind is ook niet verstandig. Weggaan met de gedachten
'het zal wel meevallen' hebben we van geleerd, zeker niet doen als je samen
de boot bemand. Geduld is, zeker met samen zeilen op zee, een schone zaak.
Nadat we koffie hebben gedronken aan boord gaan we richting museum. De
geschiedenis van het eiland Gotland is er te zien. Verder staan er een groot
aantal opgravingen en dat soort zaken. Ik ben nooit zo geboeid is dat soort
zaken. Waar we wel van hebben genoten was een koor, dat in klederdracht,
liederen zong. In de tuin waren ambachtslieden bezig met ijzervlechten,
munten slaan en schilderen.
Na het museumbezoek zijn we naar de bieb gegaan om te Internetten. Anneke
heeft de site bijgewerkt en ik heb naar het weer gekeken. Het ziet er naar
uit dat we komende week wat beter weer krijgen.
Voor de rest hebben we het deze zaterdag rustig aan gedaan.
Vanmorgen omstreeks 8.00 uur uit bed om naar het weerbericht te luisteren.
Het blijft in deze hoek hard waaien. Morgen zijn we dus nog hier.
Vanmorgen de boot wat opgeruimd en Anneke is gaan Internetten in de pip.
Daarna zijn we wat gaan wandelen. Tijdens de wandeling zagen we dat in een
straat veel mensen ergens op stonden te wachten. Ook stonden er op een
kruispunt twee politieagenten. Na enige tijd zagen we een groepje mensen aan
komen lopen. Een daarvan had een bosje bloemen in de hand en was duidelijk
de belangrijkste in het groepje. Mensen zwaaiden naar haar en zij zwaaide
eveneens terug. Dichterbij gekomen herkende ik haar als iemand van de
Zweedse Koninklijke Familie. Later hoorden wij dat het prinses Victoria was.
Zij kwam om het verbouwde Kunstmuseum te openen. Alles ging heel ongedwongen
en zij was tot heel dichtbij te benaderen. Zij praatte met enkele mensen
langs de kant en bij het museum poseerde zij voor de mensen die een plaatje
van haar wilden maken. Ook ik heb van anderhalve meter afstand foto's van
haar kunnen maken. Morgen is het museum geopend voor het publiek.
Daarna zijn we op ons gemak in het stadje gaan wandelen. In de vele oude
straatjes en pleintjes is het heerlijk toeven. Er zijn veel galeries en
winkeltjes met sierraden. Onderweg heeft Anneke nog een mooie ketting
gekocht.
Ook hebben we nog even de supermarkt bezocht en bij een kraampje op straat
twee bakken heerlijke aardbeien. De aardbeien zijn hier van grote klasse.
Heerlijk zoet en stevig.
Terug aan boord hebben we nog even wat gedronken met Govert en Marleen
waarna het diner werd opgediend door Anneke. Heerlijk draadjesvlees met
aardappeltjes en groente en als toetje aardbeien. Hollandser is bijna niet
mogelijk.
Wat hier veel wordt gedaan is motorrijden. Van jong tot oud rijdt hier op
een motor. Het zijn soms prachtige exemplaren, welke voor meer dan 60
procent uit chroom bestaat. De motorpakken zijn minder modieus dan bij ons.
Veel zwarte lederen pakken met veel chromen knopen en andere versieringen.
Het nadeel is dat sommige motoren wel heel veel geluid produceren.
Dapper beginnen we aan de klus. Het is er prachtig. Op veel plaatsen staan
kleine huisjes. Afgewisseld met een echte villa. Hier en daar liggen bootjes
op het strand getrokken. Veel huisjes lijken al lange tijd niet gebruikt te
zijn. Wellicht zijn ze alleen in het zomerseizoen bewoond. Hier en daar is
er een stukje verharde weg. We besluiten om weer naar de hoofdweg te lopen
en daar de bus terug te nemen. We vinden echter nergens een weg die daar
naar toe leidt. We komen ook niemand tegen om iets te vragen en uiteindelijk
nemen we maar een pad in de hoop goed te gaan. Als we een huisje zien staan
met een auto voor de deur denken we gered te zijn en te horen hoe we verder
moeten.
Ik loop voorop ongeveer honderd meter voor de rest. Als ik het huis nadert
komen er plotseling twee langharige teckels grommend en blaffend aangerend.
Voor ik het weet bijt er één naar me en daarna nog eens. Het blijken teckels
te zijn met een pitbull opleiding want voor ik het weet bijt hij weer en
hangt er een aan mijn been, laat daarna even los waarbij ik hem een flinke
schop kan geven. Hij vindt dat waarschijnlijk minder leuk en ze verdwijnen
blaffend in een schuur.
Ik zie dat ik een gat in mijn broek heb maar dat er niets met mijn been is.
In de tussentijd zijn de anderen ook aangekomen en is ook de eigenaar van de
hondjes verschenen. Hij kijkt even naar mijn broek en maakt daarna een
opmerking in de trant van "je been bloed gelukkig niet".
Erg blij wordt ik niet van die opmerking maar omdat de conversatie erg
moeizaam gaat laat ik het gat in mijn broek maar voor wat het is en proberen
we van de man te horen te krijgen hoe we in Visby moeten komen. Hij vertelt
ons met handen en voeten dat we via zijn erf weer bij een kustpad komen. Als
we dat volgen komen we van zelf in Visby terecht. We beginnen daarna weer
langs de kustlijn te lopen. Hier en daar weer via een klein paadje maar ook
hele stukken over het strand wat vol ligt met keien in allerlei maten en
waar geen keien zijn liggen er boomwortels bloot wat ook al niet comfortabel
loopt.
Uiteindelijk komen we bij een aantal huisjes aan het strand terecht. Er
loopt een verharde weg naar toe waarover ook auto's rijden. We denken dat
als we de verharde weg nemen we wel snel in Visby zullen zijn. Met flinke
pas gaan we richting huis. Er staan nu overal huizen langs de kant van de
weg en er is ook autoverkeer. We denken dat we snel de contouren van de stad
te zullen zien. Die hoop wordt al snel de bodem ingeslagen als we een meisje
op de fiets tegen komen. In het Engels verteld ze ons dat Visby nog heel ver
weg is. Als we daarna een vrouw tegenkomen die ons verteld dat we nog zeker
7 km. moeten lopen voor we in Visby zijn worden we daar niet blij van. Maar
blijven wachten op een wonder help ook niet dus we gaan maar weer op pad.
Met de opmerking dat we altijd nog een taxi kunnen nemen houden we de moed
erin.
Na weer een half uurtje gelopen te hebben komen we een prachtig vakwerkhuis
tegen waarvoor enkele auto's staan waaronder een taxi. Nu we een taxi zien
staan komt het verlangen om heerlijk vervoerd te worden toch wel heel sterk
naar boven. Anneke vindt dat we maar aan moeten kloppen bij het huis en
vragen of de taxi eigenaar daar is en ons terug wil rijden. Samen met
Marleen gaat ze daarna het erf op. Op hetzelfde moment komt er een auto
aanrijden en stop bij het huis. Hij schijnt er te wonen en deelt mee dat het
huis privé terrein is. We vertellen daarop ons verhaal. De man deelt ons mee
dat de chauffeur van de taxi vrij is maar hij zal bellen voor een taxi. Na
enkele minuten komt hij ons vertellen dat er een taxi onderweg is.
Al snel komt er inderdaad snel een taxi. Na ingestapt te zijn rijden we
comfortabel richting Visby en de boot. Het blijkt dat we nog vele kilometers
hadden moeten lopen en zijn blij dat we ons doorzettingsvermogen maar even
hebben ingewisseld voor de luxe van een taxi. We zijn blij als we aan boord
stappen. Het dagje grotbezoek liep anders dan we gedacht hadden maar
uiteindelijk wel goed af.
Na de maaltijd gaan we vroeg naar bed. Heerlijk inslapen wordt het echter
niet want de voorspelling dat het stormachtig zou gaan waaien komt uit. De
wind blaast door het tuig en we liggen behoorlijk te schommelen door de
golven die de haven inrollen. Omdat we aan de achterzijde aan een boeitje
vastliggen bewegen de boten flink naar elkaar toe. We hangen nog enkele
stootwillen op en trekken de meerlijnen nog wat aan en plaatsen er voor een
bij. Zo gaan we wiegend de nacht in. Ik slaap slecht ondanks mijn toch wel
vermoeide ledematen.
Dapper beginnen we aan de klus. Het is er prachtig. Op veel plaatsen staan
kleine huisjes. Afgewisseld met een echte villa. Hier en daar liggen bootjes
op het strand getrokken. Veel huisjes lijken al lange tijd niet gebruikt te
zijn. Wellicht zijn ze alleen in het zomerseizoen bewoond. Hier en daar is
er een stukje verharde weg. We besluiten om weer naar de hoofdweg te lopen
en daar de bus terug te nemen. We vinden echter nergens een weg die daar
naar toe leidt. We komen ook niemand tegen om iets te vragen en uiteindelijk
nemen we maar een pad in de hoop goed te gaan. Als we een huisje zien staan
met een auto voor de deur denken we gered te zijn en te horen hoe we verder
moeten.
Ik loop voorop ongeveer honderd meter voor de rest. Als ik het huis nadert
komen er plotseling twee langharige teckels grommend en blaffend aangerend.
Voor ik het weet bijt er één naar me en daarna nog eens. Het blijken teckels
te zijn met een pitbull opleiding want voor ik het weet bijt hij weer en
hangt er een aan mijn been, laat daarna even los waarbij ik hem een flinke
schop kan geven. Hij vindt dat waarschijnlijk minder leuk en ze verdwijnen
blaffend in een schuur.
Ik zie dat ik een gat in mijn broek heb maar dat er niets met mijn been is.
In de tussentijd zijn de anderen ook aangekomen en is ook de eigenaar van de
hondjes verschenen. Hij kijkt even naar mijn broek en maakt daarna een
opmerking in de trant van "je been bloed gelukkig niet".
Erg blij wordt ik niet van die opmerking maar omdat de conversatie erg
moeizaam gaat laat ik het gat in mijn broek maar voor wat het is en proberen
we van de man te horen te krijgen hoe we in Visby moeten komen. Hij vertelt
ons met handen en voeten dat we via zijn erf weer bij een kustpad komen. Als
we dat volgen komen we van zelf in Visby terecht. We beginnen daarna weer
langs de kustlijn te lopen. Hier en daar weer via een klein paadje maar ook
hele stukken over het strand wat vol ligt met keien in allerlei maten en
waar geen keien zijn liggen er boomwortels bloot wat ook al niet comfortabel
loopt.
Uiteindelijk komen we bij een aantal huisjes aan het strand terecht. Er
loopt een verharde weg naar toe waarover ook auto's rijden. We denken dat
als we de verharde weg nemen we wel snel in Visby zullen zijn. Met flinke
pas gaan we richting huis. Er staan nu overal huizen langs de kant van de
weg en er is ook autoverkeer. We denken dat we snel de contouren van de stad
te zullen zien. Die hoop wordt al snel de bodem ingeslagen als we een meisje
op de fiets tegen komen. In het Engels verteld ze ons dat Visby nog heel ver
weg is. Als we daarna een vrouw tegenkomen die ons verteld dat we nog zeker
7 km. moeten lopen voor we in Visby zijn worden we daar niet blij van. Maar
blijven wachten op een wonder help ook niet dus we gaan maar weer op pad.
Met de opmerking dat we altijd nog een taxi kunnen nemen houden we de moed
erin.
Na weer een half uurtje gelopen te hebben komen we een prachtig vakwerkhuis
tegen waarvoor enkele auto's staan waaronder een taxi. Nu we een taxi zien
staan komt het verlangen om heerlijk vervoerd te worden toch wel heel sterk
naar boven. Anneke vindt dat we maar aan moeten kloppen bij het huis en
vragen of de taxi eigenaar daar is en ons terug wil rijden. Samen met
Marleen gaat ze daarna het erf op. Op hetzelfde moment komt er een auto
aanrijden en stop bij het huis. Hij schijnt er te wonen en deelt mee dat het
huis privé terrein is. We vertellen daarop ons verhaal. De man deelt ons mee
dat de chauffeur van de taxi vrij is maar hij zal bellen voor een taxi. Na
enkele minuten komt hij ons vertellen dat er een taxi onderweg is.
Al snel komt er inderdaad snel een taxi. Na ingestapt te zijn rijden we
comfortabel richting Visby en de boot. Het blijkt dat we nog vele kilometers
hadden moeten lopen en zijn blij dat we ons doorzettingsvermogen maar even
hebben ingewisseld voor de luxe van een taxi. We zijn blij als we aan boord
stappen. Het dagje grotbezoek liep anders dan we gedacht hadden maar
uiteindelijk wel goed af.
Na de maaltijd gaan we vroeg naar bed. Heerlijk inslapen wordt het echter
niet want de voorspelling dat het stormachtig zou gaan waaien komt uit. De
wind blaast door het tuig en we liggen behoorlijk te schommelen door de
golven die de haven inrollen. Omdat we aan de achterzijde aan een boeitje
vastliggen bewegen de boten flink naar elkaar toe. We hangen nog enkele
stootwillen op en trekken de meerlijnen nog wat aan en plaatsen er voor een
bij. Zo gaan we wiegend de nacht in. Ik slaap slecht ondanks mijn toch wel
vermoeide ledematen.
15 juni 2007
Als we wakker worden schijn alweer de zon. We gaan vandaag weer niet
weg. Het waait behoorlijk en de verwachtingen zijn ook niet best.
Na het ontbijt spreken we af naar de grotten in Lummelunda te gaan.
Het zou maar ongeveer 8 km ver weg zijn. We zullen er met de bus naar
toe gaan en terug langs de kust terug wandelen. Helaas rijdt de bus
om de 3 uur. Pas om 14.00 uur gaan we richting grotten daarvoor
bezoeken we een, volgens de folders, soort Bataviastad-achtig gebeuren
Ö-B. We wandelen er eerst heen maar als we er aankomen blijkt het erg
tegen te vallen. Het is een zaak waar ze overschotten en dat soort
zaken verkopen. We hebben het dan ook snel gezien en lopen via de oude
stad naar het busstation.
Als we met de bus, richting grotten rijden, blijkt het al snel dat het
volgens ons veel meer dan 8 km is. We kopen kaartjes voor de grotten
en gaan daarna door een stalen deur naar binnen. Als we binnen zijn
gaat de deur weer dicht en staan in een natte koude gang.
Verwachtingvol lopen we achter de gids verder de grot in. In een wat
grotere ruimte hangen aan het plafon wat druipstenen. De volgende
ruimtes die we bezoeken is hetzelfde te zien en wijst ze fossielen aan
van wurmen en zelfs van een krokodil. In het water wat er is zwemmen
vissen. Ik ben blij als we weer naar buiten kunnen.
We drinken op een terrasje wat en gaan dan op zoek naar het strandpad.
Dat blijkt niet mee te vallen. Onze kapiteinsen gaan ergens vragen
waar het pad is. Als ze terug komen blijkt er niet een echt pad te
zijn zoals wij dat kennen. Er is hier en daar een smal platgelopen
paadje wat langs het strand, wat vol ligt met keien, loopt. Ook is de
afstand terug naar de boot veel verder.
Schaap onder de pport kom je overal tegen. Schapen waren vroeger de belangrijkste bron van inkomsten voor de eilandbewoners van Gotland. Nog maar 5 jaar geleden had 70% van de inwoners daar hun inkomsten uit. Nu is dat nog maar 20%
Vanmorgen begonnen met de leefruimte van de boot weer eens op te
ruimen. Daarna zijn we, met tankjes van 10 liter, diesel gaan halen.
De reserve voorraad had ik daarvoor gebruikt om de tank te vullen. Al
met al een heel gedoe. Daarna de lunch.
In de middag naar het postkantoor om wat post te versturen.
Boodschappen doen en dan eindelijk de stad verkennen. Ik kan kort
zijn, het was echt indrukwekkend en prachtig om rond te wandelen in
een stad met een groot verleden. Deze site is niet de plaats om
geschiedschrijving te doen maar het is de moeite waard om bijvoorbeeld
op internet iets over de geschiedenis van het eiland Gotland en de
hoofdstad Visby op te zoeken. We hebben wat foto's gemaakt waarop wat
indrukken staan van de stad.
Daarna nog even naar de watersportwinkel om een nieuwe haak te kopen
om een lijn op een boei te bevestigen. Helaas had hij die niet op
voorraad. Op weg terug nog even langs de bieb om te internetten en nog
wat te versturen.