HOME - RSS - AUTO TRANSLATE  |
 |
 |
|
Slovenië. Kranjska Gora. Vandaag hebben we twee passen gereden. De Wurzenpas welke op het drielandenpunt Italië, Slovenië en Oostenrijk ligt en de laatste twee met elkaar verbind. De tweede pas was in Slovenië en verbind Kranjska Gora met Trenta. Je gaat dan wel met de auto naar een hoogte van 1611 meter. De laatste pas is steil en hier en daar behoorlijk smal. Je wordt echter beloond met prachtige vergezichten op de ruige bergen. Op de foto het plaatsje Kranjska Gora genomen aan het einde van de Wurzenpass.
Wurzenpass. Op de steile stukken mag je niet sneller rijden dan 30 km per uur. Zelfs dan moet er nog diverse keren bijgeremd worden.
Slovenië. Op weg naar Kranjska Gora moest eerst de Wurzenpass genomen worden. Deze verbindt Oostenrijk Met Slovenië. Deze pas gaat maar tot een hoogte van 1073 meter maar is toch lastig vanwege de steile delen die er zijn. Er zijn stijgingsdelen van 18 procent. Aangegeven wordt dat je naar beneden dat in de eerste of 2e versnelling moet doen.
Slovenië. Vrsic Pass. De pasweg heeft tientallen haarspelbochten. Ze zijn genummerd zodat je op de kaart kunt zien wat voor bocht er aankomt. Dat is wel makkelijk want sommige bochten zijn zo krap en steil dat je moeite heb om elkaar te passeren. Meerdere keren moet je terugschakelen naar de eerste versnelling.
Slovenië. Vrsic Pass. Tussen hoge bergen, tot ruim 2800 meter hoogte, slingert zich de pas omhoog. Op het hoogste punt van de pas, ruim 1611 meter hoog, heb je een prachtig uitzicht op de ongenaakbare bergwereld.
Slovenië. Vrsic Pass. Hoge ruige bergen omringen je als je over de pas rijd. Hier en daar ligt nog een klein beetje sneeuw.
Slovenië, Kranjska Gora. Een prachtig meertje aan de voet van de bergen. Aan de rand staat dit beeldje van een Steenbok. Alle kinderen gaan erop zitten om op de foto te gaan.
St. Egyden. Na ons etentje in Wernberg zijn we koffie gaan drinken in Velden am Worther See. Na de koffie zijn we naar het dorpsfeest in St. Egyden gegaan wat jaarlijks wordt georganiseerd door de plaatselijke brandweer. Het was er gezellig en druk, deze foto is genomen aan het begin van de avond, later werd het heel druk. Anneke heeft op Egelander muziek, na 23 jaar weer de polka gedanst! Vreemd dat Jan weer last van knie kreeg:)
Wernberg. In de namiddag zijn we met Jan en Ali gaan eten bij Fruhman. Fruhmann is ooit begonnen als slager maar heeft zijn bedrijf uitgebreid met een rokerij en restaurant. Het staat wijd en zijd bekend als erg goed. Wij hebben er gezellig en heerlijk gegeten.
Feldkirchen. Op zaterdagmorgen zijn we naar Feldkirchen gereden waar de schoenenfabriek van ARA schoenen is gevestigd. Goedkoop en goede kwaliteit zijn voor Nederlanders kreten die er voor zorgen dat zij daar van de partij zijn voor de koopjes. Zo lokten zij ook ons naar de fabriek.
Klagenfurt. We hebben in Klagenfurt het Natuur Historisch Museum van Karinthië bezocht. Historische feiten, of wat daarvoor doorgaat levert meestal veel helden en doden op. Zo ook in Karinthië. Ik doe geen uitspraken over zulk soort zaken, zeker niet die in Karinthië hebben afgespeeld. Toch vraag ik mij ook hier af wat de politieke heren zouden hebben gedaan als zij zelf met het geweer in de frontlinie hadden gestaan. 
Oberdorfl. Jan onderhoudt zijn tuin met veel liefde voor alles wat groeit en bloeit. Hij heeft diverse keren een prijs gewonnen, waaronder een 1e prijs, voor de mooiste tuin van de streek.
Oberdorfl. Een prachtige plant de "Agabentus" met 64 witte bollen van bloemen bij Jan en Ali op het terras. Echt schitterend!
Arnoldstein. Met de stoeltjeslift naar de top van de berg waar je uitzicht hebt op Italië, Slovenië en en Oostenrijk. Jammer dat het uitzicht niet helemaal goed was. Maar ondanks dat bleef er genoeg over om van te genieten. Zo ook van de temperatuur. Beneden in het dal was het bijna windstil en rond de 35 graden. Boven op de berg was er een heerlijk windje en een temperatuur van 20 graden.
Gurk. De twee torens van de imposante domkerk Maria Himmelfahrt. Uitwendig heeft de kerk een sobere romaanse stijl waar een zekere rust vanuit straalt. Dit beeld strookt echter niet met het interieur van de kerk. Binnen is alles pracht en praal met veel goudkleurig ornamenten en beelden, zoals het Hoogaltaar. De kerk is zeker een van de belangrijkste kunstschatten van Karinthië.
Gurk. Het imposante hoogaltaar van de Domkerk. Het beeld Maria uit die ten hemel vaart. Het is een waar pronkjuweel waar goud en marmer de toon voert.
St. Veit an der Glan. Ooit de hoofdstad van Karinthië. Nog steeds straalt het stadje iets uit van voornaamheid. Het is zeker terug te vinden in het Rathaus met zijn rijk gedecoreerde, barokke voorgevel. Zeker even aan doen als u in de buurt bent.
St. Veit. De Hauptplatz is een prachtige plaats om te flaneren en gezellig wat te drinken. Het is een stukje stedelijk schoon wat zeker een bezoekje waard is.
Maria Saal. Het plaatsje is lange tijd het historisch en geestelijk hart geweest van Karinthië. De Maria Himmelfahrt kerk, in de 15 eeuw gebouwd, is een van de grote trekpleisters van het plaatsje.
Oberdorfl. Zoals we al eerder geschreven hebben wordt in deze streek er erg veel Marmotbalsem gebruikt.
Ferlach, Tscheppa Schlucht. Ferlach ligt aan het begin van de Loiblpas aan de Oostenrijkse kant. Hier zit ik achter een glaasje 500 cc. Radler, wij noemen dat imitatie half bier half citroenlimonade, bij te komen van de tocht. De inspanningen zijn nog duidelijk van mijn gezicht af te lezen al had ik daar al een half uurtje kunnen bijkomen. We hadden een kleine drie uur door de Schlucht geklauterd en gelopen. Achteraf gezien hadden we een kortere tocht moeten nemen maar je denkt het lukt wel tot de man met de hamer langs komt. Het is overigens goed georganiseerd. Je loopt een bepaalde afstand en onderweg kun je op diverse plaatsen uitstappen. Je wordt daarna met een pendelbus opgehaald en teruggebracht naar het beginpunt.
Ferlach, Tscheppa Schlucht. Aan het begin van de Schlucht is een Waldseil Park gemaakt. Je kunt daar allelei spectaculaire dingen doen. Zo zijn er parcoursen met hangbruggen, staaldraden waar je over moet lopen, smalle hangbruggen van kleine plankjes en als klap op de vuurpijl Flying Foxes, lange staaldraden waarmee je aan een katrol naar beneden suist. Hier komt een jongen van de andere kant van de berg naar ons toegezeild, lengte van de draad 280 meter en loopt over een dal op 50 meter hoogte. Het aanslaan en zekeren moeten ze allemaal zelf doen. Voor ze beginnen krijgen ze een soort opleiding en dan moet je het zelf doen. Ik vond het zo nu en dan wel een beetje heftig wat er gedaan werd.
Ferlach, Tscheppa Schlucht. Aan het begin van de tocht zag ik het nog wel zitten maar naar gelang de tocht vorderde werd dat steeds minder.
Ferlach, Tscheppa Schlucht. Anneke tijdens haar klimpartij over planken, ongelijke trappen en rotspad waar bij iedere stap de keien onder je schoenen wegglijden.
Ferlach. Tscheppa Schlucht. Steil omhoog met een trap, naast en onder je een smalle maar zo'n 60 meter diepe spelonk waar een beek klaterend door heen stroomde.
Maria Worth. Het schilderachtige schiereiland in de Worther See. Het was eerst een eiland maar sinds 1770 is het met de vaste wal verbonden. Veel bekendheid heeft Maria Worth door het kerkje op het schiereiland. Het is zeker een bezoekje waard als u in de buurt bent. Toen wij er waren was het langs de Worthen See heel erg druk. Het was buiten ruim 32 graden en het leek wel of heel Klagenfurt zich wilde gaan verkoelen in het azuurblauwe water van het meer.
Maria Worth. De St. Primus und Felician kerk gefotografeerd door een poort van de Rosenkranzkapelle.
