Dinsdag 6 mei. Lauwersoog.

Onder een stralend zonnetje zijn we van Leeuwarden naar Lauwersoog gevaren.
Het is een traject met veel oponthoud. Zo worden bijvoorbeeld tussen 12.00
en 13.00 uur worden de bruggen niet bediend omdat de brugwachter dan gaat
eten. Verder was op enkele plaatsen in het Lauwersmeer de waterdiepte zo
laag dat we enkele keren door de modder moesten ploegen om verder te komen.
In de jachthaven van Lauwersoog zijn we daarna afgemeerd om de nacht door te
brengen.

Woensdag 7 mei. Duitsland Norderney.

Omstreeks 07.00 uur verlieten we via de sluis het zoete binnenwater en
voeren we de zoute Waddenzee op. Daarna voeren we boven de Waddeneilanden
langs richting Norderney. We hadden de wind pal tegen maar was matig zodat
we op de motor goed opschoten. De zon scheen al moet wel gezegd worden dat
het op zee in de wind toch behoorlijk fris was. Ondanks dat we hier en daar
de stroom flink tegen hadden, arriveerden we omstreeks 16.00 uur in de
jachthaven van het eiland Norderney. Nadat we hadden afgemeerd hebben we,
heerlijk in de warme zon, op een terrasje van de jachtclub wat gedronken. De
weersverwachting voor morgen is weer goed, dus Cuxhaven is dan ons reisdoel.

Donderdag 8 mei. Duitsland Cuxhaven.

Als we om 5.30 uur wakker worden is het een grijs wereldje. Buiten is alles
nat wat veroorzaakt wordt door mist. Omdat ze mist in de ochtenduren hadden
voorspeld gokken we er op dat het snel zal optrekken. Om 6.30 uur moeten we
vertrekken om de stroom mee te hebben, zowel bij Norderney als op de Elbe
naar Cuxhaven. Enkele andere Hollanders zijn ook bezig om te vertrekken. Een
vertrekt een half uurtje voor wij weg wilden gaan. Na een kwartiertje komt
hij echter weer terug met de mededeling dat het buiten op zee potdicht zit.

Deze informatie zorgt ervoor dat wij, en ook de bemanning van een andere
boot, blijven liggen. Zo nu en dan klaart het wat op maar dat is meestal
maar voor een paar minuten. Omstreeks 8.30 uur is de mist nog niet weg maar
toch besluiten we het er op te wagen. Als we nu niet weggaan moeten we
blijven liggen tot morgen. Samen met nog een boot varen we de haven uit. Het
blijkt al snel dat het zicht buiten op zee nog slecht is. We kunnen met
behulp van de kaartplotter en veel getuur de boeien vinden. Als we echter
enkele zandbanken moeten passeren zijn de boeien nergens te vinden. Ook de
diepte loopt terug waarna ik de snelheid uit de boot haal. Gelukkig weet
Anneke de boei te vinden waarna we weer verder kunnen. Een zelfde ritueel
herhaald zich nog twee keer. Het blijkt dat de zandbanken voor de kust zich
in een seizoen hele stukken kunnen verplaatsen. Uiteindelijk vinden we de
uiterton en kunnen op diep water koers zetten richting Cuxhaven.

We vertrokken met een snelheid van ruim 7 knopen. In plaats dat de mist
oploste werd deze steeds dikker. Regelmatig hoorden we grote schepen
waarschuwingssignalen geven met hun scheepshoorn. Op de radar zie je
allerlei stippen wat schepen of boeien zijn. Je ziet er buiten echter niets
van, dus je wereld is ontzettend klein. Tegenliggers- en of oplopers zie je
niet. Boeien, je weet waar ze moeten liggen, maar je ziet ze niet of pas op
het allerlaatste moment.

Soms zagen we de bloeien pas als we ze tot op 50 meter genaderd waren! Bij
de monding van de Weser moesten we een ankerplaats van grote schepen
passeren. Op de radar zagen we een grote wirwar stippen liggen waar we met
veel sturen omheen en doorheen zijn gegaan. Ook die grote schepen (dat zijn
net flatgebouwen) zie je pas op zeer korte afstand. Ze komen soms zeer
spookachtig uit het niets opduiken! Hier wordt je zeker niet blij van het is
echt heel spannend. Het is ook erg vermoeiend. De meeste zorgen hebben we
ons gemaakt om een schip dat dichtbij ons steeds zijn scheepshoorn liet
horen. We wisten waar hij ongeveer moest zijn. Ook hier was het Anneke die
hem plotseling uit de mist zag opdoemen. Het was een groot containerschip
dat voorzichtig zijn weg vervolgde. Zijn scheepshoorn hebben we nog wel een
half uur gehoord. Als je zo samen bezig bent maak je steeds afspraken met
elkaar, zoals jij kijkt links en voor, en jij rechts en achter. Piet's bril
besloeg steeds opnieuw wat reuze irritant was. Om 14.30 uur klaarde het
gelukkig ineens op. Al met al had die potdikke mist toch 7 uur geduurd.

Je haalt diep adem en gaat een beetje gemakkelijker en ontspannen zitten. Na
nog enkele uren varen we op de Elbe. De stroom gaat ons knap tegenzitten.
Dat hadden we al voorzien omdat we te laat waren vertrokken en we tijdens de
mist op sommige stukken weinig voortgang hadden gemaakt. Dat is als je al
dicht bij je eindbestemming bent reuze irritant! We hadden zo'n beetje 4.5
knopen stroom tegen! Je kruipt vooruit. Als je boeien passeert worden deze
bijna onder water getrokken door de stroom. Bij het zicht van Cuxhaven
liepen we nog 1.1 knoop! We hadden gehoopt om 19.00 uur in het restaurant te
gaan eten, Anneke had al het menu uitgekozen, maar het was 21.00 uur toen
we in de haven aankwamen. Het gevolg daarvan was dat het menu bestond uit
een pak kippensoep. Daarna toch wel erg vermoeid gingen we te kooi.

Vrijdag 9 mei. Duitsland Rendsburg.

Omdat de stroom op de Elbe pas omstreeks 13.00 uur mee ging lopen, hebben we
in de ochtenduren Cuxhaven bezocht. Het was er gezellig druk met
dagjesmensen die langs de waterkant naar het vele scheepvaartverkeer kwamen
kijken. Op de terrasjes was het goed toeven en ook wij hebben daar heerlijk
genoten van een kopje koffie.

Omstreeks 13.00 uur gooiden we los en voeren met de stroom mee in 2.5 uur
naar Brunsbüttel, de ingang van het Noord-Oostzeekanaal. We konden zo de
sluis invaren en 15.15 uur voeren we op het kanaal. Omdat we vroeg waren
besloten we door te varen naar Rendsburg. Volgens onze berekeningen konden
we het net halen maar het zou kantjeboord worden. Op het kanaal mogen
pleziervaartschepen alleen bij daglicht varen. Omdat er langs de kant
kilometerbordjes staan, konden we het goed bijhouden.

Omstreeks 21.00 uur meerden we, na 67 km op het kanaal te hebben gevaren, af
in de toch al drukke haven van Rendsburg. Nadat we hadden afgemeerd zijn we
snel te kooi gegaan.

Zaterdag 10 mei. Duitsland Rendsburg.

Toen we wakker werden stond de zon al hoog aan de hemel. Het zou een hele
dag prachtig weer worden. Na het ontbijt belde Ilse en Serge op. Zij
vertelden dat ze op bezoek willen komen als we in Stockholm liggen. Dat is
een leuk idee want dan zien we omstreeks die tijd de hele familie want Yuri,
Jolanda en Lucas komen rond die tijd in Stockholm aan.

Anneke is vanmorgen naar de kapper geweest en in die tijd heb ik 80 liter
diesel getankt plus 60 liter reserve. Na de lunch zijn we daarna nog even in
het stadje gaan kijken. Het was er gezellig druk wat mede te danken zal zijn
aan het mooie weer en het Pinksterweekend.

Aan boord daarna genoten van heerlijke asperges. Omstreeks koffietijd heb ik
daarna Anneke de mast in getrokken om de kabel van de radar vast te zetten.
Omdat ze niet goed in het bootsmansstoeltje zat kwam ze onder de schrammen
en blauwe plekken naar beneden. Hiervoor moet ze eigenlijk een medaille
krijgen. Ze is immers altijd de klos als er iets in de mast moet gebeuren.

Zondag 11 mei. 1e Pinksterdag. Duitsland Rendsburg.

De zon stond al hoog aan de hemel toen we wakker werden. In de kuip genoten
van de verse broodjes welke Anneke had geregeld bij de havenmeester. Na de
koffie met de laptop naar het internetcafé om onze stukjes te gaan
versturen. Helaas was hij gesloten ondanks dat er op het bord stond dat hij
open moest zijn. Met een teleurgestelde Anneke maar weer terug naar de boot.
Daar hebben we de gehele dag lekker van de zon genoten en geluierd.

Maandag 12 mei. 2e Pinksterdag. Duitsland Heiligenhafen.

Omstreeks 06.00 uur werden de trossen losgegooid en voeren we naar het einde
van het kanaal. Daar moesten we door de sluis van Holtenau om op de Kieler
Fjorde te komen. Toen we aankwamen konden we direct schutten. Daarna door de
Kieler Bocht richting Heiligenhafen. Onderweg belde Serge op dat hij een
aanrijding had gehad met de Seat. Dat is altijd even schrikken maar gelukkig
hebben Serge en Ilse beiden niets.

Ook nu kon er niet gezeild worden want de weinige wind stond pal op de kop.
Het was behoorlijk druk op het water mede door het prachtige weer en omdat
iedereen vrij was i.v.m. Pinksteren. Onder de buiskap stond onze
temperatuurmeter op 40°. Om 16.00 uur meerden wij af. Nog snel even het
stadje in en daar belde Lucas met de trotse mededeling dat hij, voor het
eerst, op de wc een poepie gedaan had ! Al met al een dag met goed en slecht
nieuws.